« Poprzednie hasło: [NABOŻNIUCHNY] | Następne hasło: NABOŻNY » |
NABOŻNOŚĆ (9) sb f
a pochylone; oba o prawdopodobnie jasne (tak w nabożny oraz w -ość).
sg | pl | |
---|---|---|
G | nåbożności | |
A | nåbożność | nåbożności |
I | nåbożnością | |
L | nåbożności |
sg G nåbożności (1). ◊ A nåbożność (1). ◊ I nåbożnością (4). ◊ L nåbożności (2). ◊ pl A nåbożności (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
»stroić nabożności« = udawać, że się jest pobożnym (1): Teraz ſtroiſz nabożnośći/ Gdy nie możeſz płodzić złośći BielKom D.
»wiara i nabożność« (1): ieſli tego prágną [bierzmowani] áby łáſki y dáru tey Swiątośći doſtáli/ thedy nietylko Wiárę y nabożnoáć do niey przynośić/ ále też więtſze grzechy [...] z vmyſłu ſwego zgłádźić muſzą. KuczbKat 155.
»śpiewać [komu] z nabożnością« (1): Będę ya chwalił Boże moy imyę ſwyęte twoye/ Spyewáyącći z nabożnoſcyą nowe pyoſnki moye LubPs Qv.
Synonimy: bogobojność, pobożność.
Cf NABOŻEŃSTWO, NABOŻSTWO
KCh