« Poprzednie hasło: (MĘŻATNY) | Następne hasło: MĘŻCZYNA » |
MĘŻATY (7) ai
Zawsze f.
a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie).
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
f | N | mężatå |
G | mężat(e)j | |
D | mężat(e)j | |
A | mężatą |
pl | ||
---|---|---|
G | mężatych |
sg f N mężatå (2). ◊ G mężat(e)j (1). ◊ D mężat(e)j (1). ◊ A mężatą (1). ◊ pl G mężatych (2).
Sł stp notuje, Cn s.v. mężatka, Linde XVI w.
Znaczenia
Poślubiona mężczyźnie, wydana za mąż; też żyjąca z mężem (7):
Wyrażenie: »niewiasta, białagłowa mężata« [szyk 4 : 1] (4 : 1): Vpomina młodzieńcżyká [...]/ á żeby ſie pilnie ſtrzegł łágodnośći słow niewiaſt nieuczćiwych/ y mężátych Leop Prov 7 arg; A ieſliby kto niewiáſtę mężátą żądał ſobie mieć zá żonę/ mnimáiąc żeby bez mężá byłá/ [...] przeciwko Przykazániu temu niegrzeſzy. KuczbKat 350; WujNT 4, 544 marg; Vbior przyſtoyny, męźátey śrzedniey nicvviescie [!]. ZbylPrzyg B.
a. W funkcji rzeczownika: mężatka; marita PolAnt, Cn; matrona, nupta Cn (2): Młodſza męźáta iáko ſię ma ſtroić. ZbylPrzyg Bv.
W przeciwstawieniu: »opuszczona ... mężata« (1): ábowiem ſynow opuſzcżoney więcey będźie niż mężatey/ Mowi Pan. BibRadz Is 54/1.
Cf MĘŻATKA, MĘŻONA, MĘŻYCA, [MĘŻYNA], [MĘŻYSTA], NIEMĘŻATY
MM