[zaloguj się]
[pdf]

NARZECZENIE (1) sb n

a oraz pierwsze dwa e jasne, końcowe e z tekstu nie oznaczającego é oraz -é.

Fleksja
sg
N narzeczeni(e)
A narzeczeni(e)

sg N narzeczeni(e). ◊ [A narzeczeni(e).]

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

1. Nazwanie, wymienienie: Nominatio, Miánowánie/ Zdánie ymienia/ Nárzeczenie. Mącz 249c.
2. [Pomówienie, posądzenie; może też obraza: poniewadz się tentho Lukass kniczem nezna, ze tho narzeczenie zadney skodi Wavrzikowi niescz niema na podcziwosci gego. ProtokWoźnik 1546 nr 87; za to niedowodne narzeczenie od urzędu trestanie zasłużyła JęzykTarnGór 131.]

Synonimy: 1. mianowanie, nazwanie; 2. posądzenie.

Cf NARZEC, [NARZEK]

DJ