[zaloguj się]
[pdf]

NAWĄTLIĆ (6) vb pf

a jasne.

Fleksja
inf nawątlić
praet
sg pl
2 m m pers -ście nawątlili
3 m nawątlił m pers

inf nawątlić (3). ◊ fut 3 sg nawątli (1). ◊ praet 3 sg m nawątlił (2). ◊ [2 pl m pers -ście nawątlili.]

Sł stp brak, Cn s.v. naruszam, Linde bez cytatu.

Osłabić; frangere Mącz, Cn; delibare, delumbare, exulcere, infirmare, infringere, labefactare, violare Cn [w tym: czego (5)] (6):
a. O siłach fizycznych (1): Frangere vires alicuius, Náwątlić śił cziych. Mącz 135c.
b. O sile militarnej (2): A ważąc ſie ták wiele rzeczy/ iż náwątlil ſobie śiły ſwoiéy/ [...] zléćił króleſtwo Ianowi królowi Węgierſkiému OrzJan 6, 82.
c. O Kościele (2): Bo przez żadne odſzczepieńſtwo áni prześládowánie/ ták wiela ludzi nie potráćił/ y nie náwątlił kośćiołá Bożego; iáko przez to Lutrowe kácerſtwo. WujNT 861.
Szeregi: [»naruszyć i nawątlić«: zgołá wſzytkieśćie nam práwá y wolnośći Kośćielne náruſzyli y náwątlili. ŚmiglAbsurda 25.] 

»nawątlić abo osłabić« (1): Co ſam Bog zbudował/ á zbudował ná wieki/ kto táki będźie/ coby náwątlić ábo oſłábić mogł? ReszPrz 5.

d. O abstraktach (1):
Szereg: »nasłabić i nawątlić« (1): áleś przedſię ich ſtałośći w wierze/ ich miłośći ku Bogu y bliźniemu náſlábić y náwątlić nie mogł. ReszPrz 7.

Synonimy: nasłabić, osłabić.

Formacje współrdzenne cf WĄTLIĆ.

Cf NAWĄTLENIE, NAWĄTLONY

ASt