[zaloguj się]
[pdf]

NĘDZARZ (6) sb m

a pochylone.

Fleksja
sg pl
N nędzarz
I nędzårz(e)m
L nędzårz(o)ch
V nędzårzu nędzårze

sg N nędzarz (1). ◊ I nędzårz(e)m (1). ◊ V nędzårzu (2). ◊ pl L nędzårz(o)ch (1). ◊ V nędzårze (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. Człowiek ubogi (może też: nieszczęśliwy) (2): Sacer homo, Wywołániec/ wygnániec/ wieczny nędzarz. Mącz 363a.
Przen: O człowieku bogatym, odmawiającym sobie wszystkiego (1): (nagł) Ná Lákomce skąpe. (–) Y Coż wżdy wy cżynicie/ vbodzy nędzarze/ Práwie was Pan poſádził/ káżdemu ná wſparze. By ſie wámi karáli/ á dobrá ſwoiego/ Vżywáli pobożnie RejZwierz 124v.
2. Człowiek niegodziwy, zły, godny napiętnowania; grzesznik (4): Słuchayże ty on nędzarzu co ten dzień ſwięthy obchodziſz obżárſtwem/ opilſthwem/ piſkániem/ bębnániem/ á márnym próżnowániem. RejAp 11; A cożći potym miły nędzarzu iżći ſie zda iż ſie thymi złoſciámi ſwemi ábo tym nędznym nábyciem ſwoim zdobiſz przed ſwiátem RejAp 189v, 189, 193v.

Synonimy: 1. biednik, chudziec, chudzię, chudzik, chudzina, mizerak; 2. grzesznik, marnik, mizerak, złoczyńca, złodziej, złośnik.

Cf NĘDZA, [NĘDZEK], NĘDZNIK, NĘDZNY

ZZa