[zaloguj się]

NIEZAKONNY (3) ai

e oraz o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg
mNniezåkonny fN
Aniezåkonn(e)go A
V Vniezåkonnå

sg m N niezåkonny (1).A niezåkonn(e)go (1).f V niezåkonnå (1).

stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. zakonny.

Taki, który nie przestrzega praw, przepisów (3):

W połączeniu szeregowym (1): Miał iednego wſpráwie ſwey brátá młodego Osberná/ dowćipnego/ ále bárzo nieſpokoynego y roſpuſtnego/ y nie zakonnego SkarŻyw 333.

[W przeciwstawieniu: »zakonny ... niezakonny«: były rzeczy ſproſne/ niegodne [...] Ty rzeczy powiedáiąc/ Mnich moy/ iákoby rzecz krotoffilną powiedał/ Począł być weſoł [...] Dano też było ná ten czás mięſo/ á był dźień ktemu/ ktorego ſie godźiło/ wſſytkim ie ieſć/ On niechćiał/ y nieprzyzwolił by był ná to/ áby był miał inną ſuknią ná ſię wzdźiać/ ná tym zakonny był/ A wtych rzeczach/ ktore zależáły ku prawdźiwey doſkonáłoſći/ był niezakonny. ErazmJęzyk Gg (Linde).]

W przen (1):
Wyrażenie: »sprawiedliwość niezakonna« (1): O wielka cnoto y ſpráwiedliwośći niezakonna,/ ále doſkonáła tego mężá. SkarŻyw 243.
α. W funkcji rzeczownika (1):

W przeciwstawieniu: »nabożny ... niezakonny« (1): Tedy będzie ſie weſelil wſſęlki nábożny/ a będzie plakál wſſelki niezákonny. OpecŻyw [192].

Synonimy: grzeszny, krzywy, niepobożny, nieprawy, niesprawiedliwy, winny.

Cf BEZZAKONNY, ZAKONNY

JB