« Poprzednie hasło: OBIATNY | Następne hasło: [OBIATOWAĆ SIĘ] » |
OBIATOWAĆ (2) vb impf
Oba o oraz drugie a prawdopodobnie jasne (tak w obiata oraz -ować); pierwsze a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie); obietować z tekstu nie oznaczającego é.
inf | obiatować | |
---|---|---|
indicativus | ||
praes | ||
pl | ||
3 | obiatują |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | obiatowåł | m pers | obiatowali |
imperativus | |
---|---|
pl | |
2 | obiatujcie |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by obietowåł |
[inf obiatować. ◊ praes 3 pl obiatują.] ◊ praet 3 sg m obiatowåł (1). ◊ [3 pl m pers obiatowali. ◊ fut 3 pl obiatować będziecie.] ◊ imp 2 pl obiatujcie (1). ◊ [con sg 3 m by obietowåł.] ◊ [pass praes 3 pl obiatują się.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.
[obietować komu: I zwykł był chádzáć on mąż Elkáná z miáſtá ſwoiego/ ná pewne dni/ áby dáwał chwałę/ y offiáry obietował Pánu zaſtępow [sacrificaret Domino exercituum] w Sylo. Leop 1.Reg 1/3, Os 11/2 (Linde).]
[»obiatować sam siebie«: Neque ut sepe offerat semetipsum: {(obiatoval ſam/ ſzebie)} Glosy II nr 84/191.]
Synonim: ofiarować.
Cf OBIATAWANIE, [OBIATOWANIE], OBIATOWANY, OBIATUJĄCY
MN