« Poprzednie hasło: OBICIE | Następne hasło: [OBIĆ SIĘ] » |
OBIĆ (15) vb pf
o jasne.
inf | obić |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | obił |
plusq | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | był obił |
imperativus | ||
---|---|---|
sg | ||
2 | obij | |
3 | niechåj obije |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | obito | |||||
participia | ||||||
part praet act | obiwszy |
inf obić (5). ◊ praet 3 sg m obił (5). ◊ plusq 3 sg m był obił (1). ◊ imp 2 sg obij (1). ◊ 3 sg niechåj obije (1). ◊ impers praet obito (1). ◊ part praet act obiwszy (1).
Sł stp notuje, Cn s.v. obijam komu gębę, Linde XVI – XVIII w.
obić czym (9): Iuż ſtáynia/ iuż ſtodołá/ ták iáko może być/ Bo tám iuż y plewámi ściány może obić. RejWiz 153; Tákże Sálomon obił we wnątrz Dom ſczyrem złothem BibRadz 3.Reg 6/21, 3.Reg 6/21, 22, 4.Reg 18/16; Adornare Thalamum, Łóżnicę kobiercy obić Mącz 269c; ode tlá domv áż do piętrá obił śćiány drzewem (cedrowym) BudBib 3.Reg 6/15; GrabPospR K3v; Więc ná rybi xtałt/ wnet ſzkutę vrobił/ Y vdychtował/ y żelázem obił KlonFlis E4.
obić w co (1): Koſcioł w zamku obito pięknie w złotogłowy StryjWjaz Cv.
Formacje współrdzenne cf BIĆ.
KW