[zaloguj się]
[pdf]

ROZDZIELONY (241) part praet pass pf

rozdzielony (179), rozdzielon (57), rozdzielony a. rozdzielon (5).

roz- (237), roź- (1); zapis: rodzielony Mącz (3).

Pierwsze o oraz e jasne; w formach złożonych -on- (41), -ón- (6); -ón- OrzQuin (2); -on- : -ón- GrzepGeom (1:4); w formach niezłożonych -on(-) (8) OpecŻyw, Mącz (3), KochPieś, SarnStat (3), -ón(-) (6) GrzepGeom (5), BiałKat (1).

Fleksja
sg
mNrozdzielony, rozdzielon fNrozdzielonå, rozdzielona, rozdzielon(a) nNrozdzieloné, rozdzielono
G Grozdzielon(e)j Grozdzielon(e)go
Arozdzielon(e)go, rozdzielony Arozdzieloną A
Lrozdzielonym L L
pl
N m pers rozdzieleni
subst rozdzieloné, rozdzielony, rozdzieleni, rozdzieloné
G rozdzielonych
I f rozdzielonémi
L rozdzielonych
inne formy
pl A - rozdzielon(e); du N - rozdzielona

sg m N rozdzielony (37), rozdzielon (32); ~ (attrib) -ony (11), -on RejZwierc (2); ~(praed) -on (29), -ony (14); -on ZapWar (2), LubPs (3), Leop, BielKron, GórnDworz, GrzepGeom (3), RejPos (4), BudBib (2), BudNT; -ony OpecŻywSandP, RejWiz, Mącz, BiałKat (2), KuczbKat, SkarJedn, KochPhaen (2), Calep, LatHar; -on : -ony RejPs (1:1), RejZwierc (3:1), WujNT (7:1). ◊ A rozdzielon(e)go (2), rozdzielony (2). ◊ L rozdzielonym (2). ◊ f N rozdzielonå (24), rozdzielona (17), rozdzielon(a) (5); ~(attrib) -å (10), -a (1); -å~: -a BielKron (1:1); ~(praed) -a (16), -å (14); -a OpecŻyw, RejWiz, Leop, BibRadz (3), BielKron (4), CzechRozm; -å Mącz, RejPos, BielSpr, KochPhaen, Calep, LatHar; -a : -å GrzepGeom (2:2), WujNT (1:4), SarnStat (2:2). ◊ G rozdzielon(e)j (1). ◊ A rozdzieloną (1).◊ n N rozdzieloné (33), rozdzielono (6) [w tym RejWiz 149 może impers praet od ROZDZIELIĆ]; ~(attrib) -é (13); ~(praed) -é (20), -o (6); -o MiechGlab, RejWiz, RejPos; -é : -o Mącz (1:2), SarnStat (6:1); ~-é (7), -(e) (26). ◊ G rozdzielon(e)go (1). ◊ pl N m pers rozdzieleni (21). ◊ subst m rozdzieloné (9), rozdzielony (1), rozdzieleni [cum N pl: dniowie] (1); ~(attrib) -é (4); ~(praed) -é (5), -y (1), -eni (1) FalZioł; -é : -y RejWiz (1:1); ~-é (4), -(e) (5). f i n rozdzieloné (27); -é (4), -(e) (23). ◊ G rozdzielonych (6). ◊ A rozdzielon(e) (9). ◊ I f rozdzielonémi (2). ◊ L rozdzielonych (1). ◊ du N (sine nm) (praed) rozdzielona (1) KochPieś 52.

Składnia dopełnienia sprawcy: rozdzielon(y) od kogo (2).

Sł stp notuje, Cn s.v. rozdział i rozdzielny, Linde XVI(XVIII) w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozdzielić; poza tym w objaśnieniach s.v. rozdział i rozdzielny.

1. Z którego uczyniono osobne części; divisus Vulg, PolAnt, Calep, JanStat, Cn; dividuus Calep, Cn; separatus PolAnt, Calep (153): Bowiem wſzelka moc gdy poſpołu będzie, ſilnieyſza ieſt niżli rozdzielona. GlabGad B5v; Individuum, To co nie może być rozdzielono. Mącz 91b; Calep 110b, 336a.

rozdzielony na ile [z liczebnikiem zbiorowym] (1): Tripertitus, Quod est in tres partes divisum – Natroie rozdzielioni. Calep 1087a.

W przeciwstawieniu: »(skupiony i) zjednoczony ... rozdzielony« (4): iż moc ſkupiona y ziednoczona zwykłá bydź záwżdy mocnieyſza/ niż rozdźielona SarnStat 110 [idem (2)] 110, 985 [2 r.] .

Wyrażenia: »na części rozdzielon(y)« [w tym: na [ile] części (5)] (6): Multipartitus, Rozmáyićie ná wiele częśći rozdzielon. Mącz 236c, 281d, 335b; GórnDworz Gg8v; Ieſt to wſzyſtkim wiádomo [...]/ iż ná káżdym mieyſcu/ y miedzy wſzelkim narodem Pan Bog ieſt. Cżego niemamy ták rozumiec [!]/ iákoby on ná cżęśći rozdźielony/ w iedney ſtronie iedno mieyſce/ a w drugiey drugie miał KuczbKat 380; Dimidiatus – Na dwie rowne czesczij rozdzielonj. Calep 325b.

»na poły rozdzielony« (2): Dichotomus, Latine, dimidiatus, Ná poły rozdzielony. Mącz 85b, 213c.

»na sztuczki rozdzielony« (1): Insecabilis, individuum, quod secari ac dividi non potest, quales sunt atomi – Ten ktori nie moze bic na ſztuczki rozdzieloni, nierozdzielni. Calep 541b.

a. O przedmiotach konkretnych lub jako takie ujmowanych (10): czemu głowa cżłowiecża nieprawie okrągła ale trochę podługowata. (–) Aby w niey tym ſnadniey mogły być rozdzielone trzy komorki potrzebne, pirwſza fantaſiey [...] wtora rozumu [...] trzecia pamięć GlabGad B3; BielKron 142v; Wten czás Wieloryb [konstelacja] ſwóy pluſk z wody vkázuie: [...] A gdy Wężownik w morzu po koláná brodźi: Znák ieſt/ że zgodnych Bliźniąt iaſny płómień wſchodźi. Ná ten czás iuż Wieloryb nie ieſt roźdielony [!]: Ale wſzytek nád źiemią idźie wynieśiony. KochPhaen 24, 21; Y wyświadcża Ian ś. iż káżdy z onych kátow wźiął partem et tunicam/ to ieſt ſwoię cżęść rozdźieloney ſzáty [ukrzyżowanego Chrystusa]/ y onę cáłą. PowodPr 55.

rozdzielony na ile [z liczebnikiem zbiorowym] (1): Ten [konstelacja Strzelec] tedy ná troię wſtawa rozdźielony KochPhaen 21.

rozdzielon(y) na [ile] czego (2): Rzeká thá ná czterzy odnogi rozdźieloná byłá. BibRadz I 2a marg.Cf »na [ile] części rozdzielony«.

rozdzielony czym [z liczebnikiem (= na ile części)] (1): Bo ná długiey ſzáćie było wſzytko ochędoſtwo [...] ná kámieniu wyryte/ á cżtermi rzędy rozdzielone [in quatuor lapidum sculptura] BudBib Eccli 18/24.

Wyrażenia: »na [ile] części rozdzielony« (1): Bipertito classis distributa, Ná dwie częśći ſtrón rozdźielony obós náwodny. Mącz 281d.

»na kąski rozdzielony« (1): ZIarnka na vrinie pływaiącze [...] cżinią ſie zflegmy klijowatey na małe a drobne kąſki rozdzielone FalZioł I 8v.

b. O figurach geometrycznych (13): ſtoiąc iednym kóńcem Cérklá ná punkćie b. rozdźiél drugim kóńcem po obu ſtronách liniéy óny ſztuki kołá [...]. Punkt gdźie ieſt rozdźielona iedná ſztuká kołá/ przezowiém c. á drugi punkt gdźie ieſt rozdźielóna druga ſztuká kołá/ przezowiém d. GrzepGeom C4v-D, F2, M3v.

rozdzielon(y) na co [w tym: na [ile] czego (4)] (7): ábowiém káżda ze cztérech Figur przerzeczónych/ może ná dwá kliny [= trójkąty] równé być rozdźielóná. GrzepGeom Hv; iedná Kwártá ieſt rozdźielóná ná ſto czterdźieśći y cztéry Pólek. GrzepGeom M3v, F2, H3, M4.Cf »na części rozdzielony«.

rozdzielony w co (1): w tę Figurę [tj. trójkąt] wſzytkié iné/ muſzą być záśię rozdźielóné. OrzQuin H3.

Wyrażenia: »na części rozdzielon(y)« [w tym: na [ile] części (1)] [szyk 1:1] (2): PVNKT ieſt/ który nie może być rozdźielón ná częśći. GrzepGeom C; To koło [tj. zodiak]/ ná ośm częśći właſnie rozdźieloné: pięć nád źiemią/ á trzy záś nieśie zánurzoné. KochPhaen 18.

»za rowne rozdzielon« (1): Dimetiens linea [...] Idem quod Diametros, Co zá rowne bywa rozdzielono. Mącz 219d.

c. O terytorium (15): Rozdzielone ieſt kroleſtwo thwoie/ á dáne ieſth Medom y Perſom. Leop Dan 5/27 [przekład tego samego tekstu PowodPr]; BibRadz Gen 10/25; iż Koroná Króleſtwá przerzeczonégo przez tákowé ſucceſȩ mogłáby którymkolwiek ſpoſobem bydź rozdźielona SarnStat 110; PowodPr 75.

rozdzielon(y) na [ile] czego (5): BibRadz Dan 11/4; dziś okrom kſięſtwá Slewniceńſkiego [Jucja, tj. Jutlandia] ná trzy Biſkupſtwá rozdzieloná BielKron 292. Cf »rozdzielony na części«.

rozdzielony na ile [z liczebnikiem zbiorowym] (1): Gdy potym rozdźielone było Ceſárſtwo ná dwoię/ á nowy Ceſarz náſtał/ ná zachod ſłońcá Kárzeł wielki [...] NiemObr 61.

Wyrażenia: »rozdzielon(y) na części« [w tym: na [ile] części (3)] (4): Wſzytká źiemiá ieſth rozdzieloná ná trzy cżęśći/ iednę cżęść Azyą zową/ drugą Afryką/ trzećią Europą. BielKron 263v, 278, 281v; ieſli ſię w nim [swym królestwie] ſzerzyć wielom wiar daćie/ pewnie ie rozdwoićie ábo roztroićie/ y rozdźielone ná częśći ginąć muśi. SkarKazSej 685a.

»rozno [= na różne części] rozdzielony« (1): Ale poźrzy iáko ſwiát rozno rozdzyelony/ Ná cżtery cżęśći práwie właſnie wyſtáwiony. RejWiz 76.

»na sztuczki rozdzielony« (1): Bo páńſtwo to, któré było prze rozrodzenié Królewiców Polſkich, rozerwáné, y ná ſztuczki rozdźieloné, ón [Łokietek] ie záś reuniował SarnStat 121.

Szereg: »rozdzielon(y), (i) rozerwany« (3): ALe iż Koroná króleſtwá przerzeczonégo przez tákowé ſucceſsię mogłáby ktorymkolwiek ſpoſobem bydź rozdźieloná/ y rozerwána [possit … dividi, rumpi JanStat 107] [...] SarnStat 82, 121, 882.
d. O zbiorowościach, zespołach ludzkich (też anielskich); descriptus Mącz (30): Wijechawſzy toż kxiążę [Henryk] z przedmieſcia Legniczkiego/ woyſko ono na cżtyrzy hupfy rozſzykował. [...] Takież też bylo woyſko Tatarſkie rozdzielono MiechGlab 10; iż [ten psalm] zámyka w ſobie ſtany ludzkie wedle przeźrzenia Páńſkiego náſwiecie rozdzyelone: Iáko ſą vbodzy tułáiący ſie LubPs Y4; BibRadz Gen 10/5, 32; BielSpr 21v.

rozdzielony wedle czego (1): Descriptus populus censu, ordinibus aetatibus, Rozdzielony lud wedle ſtanów dóbr máyętnośći y doſtoynośći. Mącz 375a.

rozdzielon(y) na co [w tym: na [ile] czego (17)] (19): RejWiz A7v; Tego cżáſu wſzytek narod ludzki [...] ieſt ná trzy powagi rozdzyelon/ to ieſt/ Kápłany/ Rycerze/ y chłopy álbo ſługi BielKron 6, 439; iż ieſzcże iákoś od onego Iákobá Pátriárchy było rozdzielono żydoſtwo ná dwoienaſcie pokolenie RejPos 18v, 162; SkarJedn 177; SkarŻyw 258; StryjKron 416; Gdźie ſię przypátrz: [...] Niezlicżoney mocy świętych Anyołow/ ná dziewięć chorow rozdzielonych. LatHar 666, 680. Cf »na [ile] części rozdzielony«.

rozdzielony na ile [z liczebnikiem zbiorowym: na dwoje, czworo (3); na dwoję (1)] (4): Ludzkie ſtany ná cżworo rozdzyelony RejWiz Cc6v, 76; A było rozdzielone woyſko ná dwoię BielKron 307v; BielSpr 11.

Wyrażenia: »na [ile] części rozdzielon(y)« [szyk 5:4] (9): BielKron 108v, 307v; Mącz 7d; RejZwierc 30; Piſałem wyſzſzey ná wiele cżęśći iedná Cohors, byłá rozdźielona BielSpr 13v, 29v; bo wſzytek lud Izráelſki był rozdzielon ná 12. rownych cżęśći BudBib I 234b marg; ModrzBaz 84; SkarŻyw 268.

»w sobie rozdzielony« (1): BielKron 275v cf Szereg.

Szereg: »rozdzielony i rozerwany« (1): [Wałaszy] Są w ſobie dziś rozdzieleni y rozerwáni/ zową iedny Drágule/ drugie Beſseraby/ drugie Multhany BielKron 275v.
e. O wartościach materialnych (4):

rozdzielon na ile [z liczebnikiem zbiorowym] (1): A then ſkarb nábycia łákomego nigdy ná dwoie rozdzielon być nie może. Bo ieſli gi tu ná Ziemi záłożymy/ [...] iuż tám ten ná gorze zniſzcżeć muśi. RejZwierc 48v.

Wyrażenia: »rozdzielon(y) na [ile] części« [szyk 1:1] (2): ZapWar 1550 nr 2666; potym wſzytkié dochody máią bydź ná cztéry częśći rozdźieloné SarnStat 103.

»rowno rozdzielony« (1): który [wybieracz] vczyniwſzy przyśięgę/ pieniądze któré zbierze w Niedźielę w ręce oboim [tj. królowi polskiemu i komendorowi krzyżackiemu] niech odda: któré máią bydź równo rozdźieloné [pecunias … aequali portione dividendas JanStat 852] SarnStat 1075.

f. O tekście (40): wyznawam że trzymam wiarę Chrzeſcijańſką iako ieſt wedwvnaſcie cżłonkach opiſana y rozdzielona/ od Apoſtołow ſwiętych. SeklWyzn B.

rozdzielon(y) według czego (3): á ieſt rozdzielon [psalm] według obiecádłá żydowſkiego RejPs 175; LubPs kt, L3v.

rozdzielon(y) na co [w tym: na [ile] czego (30)] (36): Náydziecie też ten żywot pana Iezuſow bytz rozdzielony na troie kſięgi OpecŻywSandP ktv; LubPs kt, Y4; Liſt ſwiętego Hieronima [...] ná kápituły rozdźielony. Leop *B2, CC6, EE4; Kronika. tho ieſt/ Hiſtorya Swiátá ná ſześć wiekow/ á cżterzy Monárchie [tj. na części im poświęcone]/ rozdźielona BielKron kt, A6, 93v; [Mikołaj Rej] piſał kſięgi żywotá cżłowieká poććiwego/ rozdzielony ná trzy wieki iego/ tho ieſt/ młody/ śrzedni/ y ſtáry RejZwierc Aaav, SarnStat [2], 166. Cf Wyrażenie.

[rozdzielony w [ile] czego: Hiſtoria Iozepha ſtarego Dźieiopiſa zydowſkiego/ wdwoie kxięgi rozdźielona. FlawHist kt.]

rozdzielony w czym [= na co] (1): Zywot Iozepha [...] rozdzielony w rozmowach perſon RejJóz kt.

Wyrażenie: »na części (a. cząstki) rozdzielon(y)« [w tym: na [ile] części (a. cząstek) (21)] [szyk 22:2] (24): GlabGad F4; RejPs 174v; LubPs S6v, Z2; GroicPorz nn; IEremiaſz [...] Piſał kſięgi piſmá ſwiętego rozdzyelone ná LVI. cżęśći. BielKron 94, 95v; Tám bywa żądánie áby [...] tákowe wotum dwie álbo trzy rzeczy w ſobie zamykáyące/ było ná częśći rozdźielone/ á oſſobliwie ná kożdą część było pytano Mącz 91b; RejPos 90v; RejZwierc A3v; BielSpr kt; SkarJedn kt; SkarŻyw 257; LatHar +3v, 6, 749; Przydáliſmy też ná przodku Summę y porządek hiſtoriey Ewángeliey s. ze czterech Ewángeliſtow zebrány/ ná ſwe cząſtki y látá ktorych ſię co dźiáło ták rozdzielony/ że z niego wnet obaczyſz/ ktorą cząſtkę Ewángeliey wſzyścy czterey Ewángeliſtowie [opisują] WujNT przedm 26, przedm 33, 41, s. 124, 187, 298, 751; Bo wiádoma rzecz ieſt/ iż one ná dwánaśćie tablicách práwá Rzymſkie/ ná trzy częśći rozdźielone były. Pierwſza o religiey: druga o poſpolitych: trzećia o poiedynkowych rzeczach. SkarKazSej 678b.
g. O nierozdzielnej jedności osób Trójcy Św. i dwóch natur Chrystusa (6): GrzegRóżn C2v; á ieſliż náturá Boſka Chryſtuſá Páná ieſt w Kośćiele chrześćiáńſkim bytnośćią ſwoią/ [...] tedyć y człowieczeńſka náturá być muśi. bo gdyby to nie było/ rozdźielóny wnetby muśiał być Chryſtus. BiałKat 328v; LatHar 189; WujNT 331, 1.Cor 1/13.
Wyrażenie: »rozdzielony na sztuki« (1): Tedyć y oni [...] máią dwu Bogow/ Iednego ktory ſię ſtał ciáłem [...]/ A drugiego kthory ſię nigdy nie ſtał cżłowiekiem [...]. A przetho muśi tego iednego Boga ſwego rozdźielonego ná ſztuki wyznáć GrzegRóżn B3.
h. O czasie (8):

rozdzielon na ile [z liczebnikiem zbiorowym] (1): gdyż rok ieſth ná cżworo rozdzielon. Naprzod Wioſná/ więc Láto/ potym Ieſień/ więc Zimá. RejZwierc 107.

Wyrażenie: »na [ile] części rozdzielon(y)« (7): RejPos 40; RejZwierc Bv, 107, 206v; Bo wiek rozdzielon ieſt ná dwánáśćie cżęśći [Duodecim enim partibus divisum est]/ á iuſz ich minęło dzieſięć/ y połowicá dzieſiątey. BudBib 4.Esdr 14/10; LatHar 302, 713.
i. (Roz)dany (9): któré [rzeczy] w iednáki dział pániéy s dźiećmi przypáść/ y rozdźieloné iſtotnie bydź máią. SarnStat 640.

rozdzielon komu (pl) (2): ZapWar 1553 nr 2685 cf »na poły rozdzielon(y)«. Cf rozdzielon komu według czego.

rozdzielon komu według czego (1): Tym [synom izraelskim] rozdzieloná będzie źiemiá [istis dividetur terra]/ według licżby imion/ áby ią władnęly. Leop Num 26/53.

rozdzielon(y) między kogo (pl) (4): [Bóg] racżył mi ſie też nieiákiey máłey cżąſtki/ zacnych onych tálentow ſwych/ hoynie między inſze ſługi ſwe/ y ſzáfárze táiemnic ſwoich/ rozdzielonych [...] zwierzyć CzechRozm A4; ieſli kmieć będzie dwu pánów, między nie máią bydz grzywny rozdzieloné. SarnStat 653, 653, 654.

rozdzielony między kogo i kogo (1): A ieſli komu ſie przyda ze złośći ſwéy [...] vćiéc/ [...] á vciékſzy/ czyniłby obywátelóm y Króleſtwu ſzkody: [...] dobrá iego [...] ruchomé między nas y Przełożoné náſzé ná poły máią bydź rozdźieloné [per medium dividantur JanStat 628]. SarnStat 156.

Wyrażenia: »losem rozdzielon« (1): A wſzákoż loſem ma być rozdźieloná [per sortem dividetur] źiemiá BibRadz Num 26/55.

»na poły rozdzielon(y)« (2): Na Livpkowskim poliv Folwark Panow Zielienskich [...] ktori im ieſt napoly rozdzielion. ZapWar 1553 nr 2685; SarnStat 156.

2. Osobny, istniejący oddzielnie (10): ijż iako ijch [Chrystusa i Matki] miloſtz niebyla rozdzielona/ tako by téż niecháy byla ſmiertz ij męka iedna. OpecŻyw 85; SeklKat O4; A ták ſie wprzod roźdźielone domy ze dwu bráćiey/ to ieſt Nátáná y Sálomoná źłącżyły CzechRozm 151.

rozdzielony od kogo, od czego (2): KSięgi ktore názywáią Apokrifá záwżdy były rozdźielone od tych/ kthore bez wątpienia miano zá piſmá święte. BibRadz I 481. Cf Wyrażenie.

Wyrażenie: »od siebie [czym] rozdzielony« (1): Gdyż káżdéy Iuriſdiciiey [...] práwo ieſt oſobno á oſobno kuńſztownie iáko w ſzkátułách ſwych záwárté: ponieważ od śiebie reali et notabili differentia rozdźielone SarnStat *4.
a. Oddzielony, który przestał być razem (5): y ia/ y oná [żona]/ Nie prágniewá do śmierći być rozdźieloná. KochPieś 52.

rozdzielony przez co (2): RejPos 224; vznawánié o woynie/ y o zapiſách Przywianków/ między perſonámi przez rozwód rozdźielonémi/ do królewſkiégo Máieſtatu wedle dawnégo zwyczáiu/ ma bydź odſyłano. SarnStat 638.

rozdzielony z kim (1): iż vſtáwicżnie płácże nád thobą oná mizerna wdowicżká duſzycżká twoiá/ [...] gdyż ieſt przez grzech twoy rozdzyelona z Oblubyeńcem ſwoim/ á s Pánem twoim. RejPos 224.

Wyrażenie: »rozdzielon(y) z ciałem« [szyk 1:1] (2): Tákżeć pewnie gdy [dusza] będzye s ciáłem rozdzyeloná/ Przedſię nigdy nie vmrze iey ſubtylność oná. RejWiz 121; RejPos 110; [á S. mąż [...] záchorzał y dniá ktory mu Pan BOG vkazał/ rozdzielony z ćiáłem/ do wiecżnego mieſzkaniá poſzedł. SkarŻyw 847 (Linde s.v. rozdzielić)].
3. Prawdopodobnie: Niestykający się ze sobą, między którymi jest wolna przestrzeń (3): [krokodyl] ma zęby wielkie y rozdzielone. FalZioł IV 32d; iż [delfin] ma płucza iako cżłowiek y żyłę oſtrą przez ktorą głos idzie, Ięzyk nie ieſt wolny/ ani maią otworzyſtych vſt ani rozdzielonych FalZioł IV 33c; [...] gdy duch ſwięty z ſtąpił na zwolenniki w ięzykach ogniſtich rozdzielonych WróbŻołt I7v.
4. Który stracił jedność, skłócony; divisus PolAnt, Vulg; dispertitus Vulg (25): Będzie bo od tąd pięćioro w domu iednem rozdzielonych BudNT Luc 12/52; SkarJedn A3; Y ſzátan ieſliby ſam przećiw ſobie powſtał/ rozdźielon ieſt WujNT Mar 3/26, s. 50, 136.

rozdzielony w czym (1): Zydźi ſie tám [w Azji] rzadko rozſiali/ y to też ſą rozdźieleni w wierze. BielKron 465v.

Wyrażenia: »na części rozdzielony« (2): y wſzelkie miáſto álbo dom ná cżęśći rozdzielone przećiw ſobie [domus divisa contra se] nie oſtoi ſię. BudNT Matth 12/25, Matth 12/25.

»przeciw(ko) sobie rozdzielon(y)« = adversus se a. contra se divisus PolAnt, Vulg; in seipsum divisus Vulg [szyk 6:4] (10): RejPos [77]; BudNT Matth 12/25, 26; Wſzelkie kroleſtwo rozdźielone przećiwko ſobie/ będźie ſpuſtoſzone WujNT Matth 12/25, Matth 12/25, 26, Luc 11/18, Mar 3/24, 25, 11/17.

»w sobie rozdzielony« [zawsze przekład tego samego tekstu] (3): IAko ſwięte piſmo powieda/ iż káżde króleſtwo w ſobie rozdzyelone [in seipsum divisum Vulg Luc 11/17]/ bywa ſpuſtoſzone. BielKron 121; RejPos 76v; gdyz wſzelkié króleſtwo w ſobie rozdziéloné ginie. SarnStat 109.

»rozdzielone serce« (3):Aza to nyerozdźyelone ſerce/ gdźye ten ták/ drugi ináczey/ á yedenże yuż ták/ yuż owák vczy KromRozm I N, M4v; WujJud 17v.

Szeregi: »rozdzielony i niezgodny« (1): Cżemuż [...] ći ktorzy ſię do Chryſtuſá odzywáią ták rozdzieleni y niezgodni ſą? SkarJedn A3.

»rozdzielony i rozerwany« (1): Bo iáko przez pokorne Apoſtoły zgromádzone ſą ięzyki [tj. narody]/ ták przez te pyſzne á fáłecżne Apoſtoły rozdźielone y rozerwane ſą ięzyki. WujJud 132v.

5. Rozgraniczony, między którym stoją znaki oddzielające lub przebiega granica; interpunctus Mącz, Calep; distinctus JanStat (12): Interpunctae clausulae, Rozpunktowáne álbo rozdźielone ſententie álbo námowy. Mącz 331d, 331d.

rozdzielon(y) czym (6): Pięć wnętrznich [zmysłów] prawie w mozgu maią komori, trzemi ſubtilnymi błonkami rozdzielone. GlabGad A5v; BibRadz *5v; Y to ſámo mieyſce/ wedle rozłożenia punktow ábo kreſek/ ktoremi ieſt rozdzielone/ ieſt mi ná pomocy. CzechRozm 63v; Calep 554a. Cf rozdzielony czym od czego; czym z czym.

rozdzielony czym od czego (1): Nota verum distinguebatur a falso, Znákiem nieyákim prawda od fáłſzu byłá rodzielona Mącz 416b.

rozdzielon czym z czym (1): A pátrz iákim porządkiem to [tj. niebo] pięknie ſpráwiono/ Ogniem/ wodą/ powietrzem/ z zyemią rozdzyelono. RejWiz 149.

Szereg: »rozdzielony i ograniczony (a. rozgraniczony)« = distinctus et limitatus JanStat (4): iáko rzeczoné dobrá albo [!] dźiedźictwo wśi N. wſwych gránicách y miedzách zſtárádawná ieſt roźdźieloné/ y rozgrániczoné SarnStat 685 [idem 1249] 685, 1249 [2 r.], .
6. Którym dano, między których podzielono części dóbr [zawsze pl]; divisus JanStat (6): áby którzykolwiek bráćia ábo przyiaćiele kréwni [...] będąc rozdźieleni/ y wtym rozdźieleniu byli przez trzy látá y trzy Mieśiące wmilczeniu/ [...] SarnStat 594.

rozdzieleni czym (4): ARkádyus y Honoryus ſynowie Theodozyuſowi byli od oycá ſwego páńſtwy roźdzyeleni BielKron 158v, 48; S Strony Bydla Z obu stron dobrze są rozdzielieni, Końmi, wolami, Krowami, Owcami, Swiniami. etc ZapKościer 1580/7, 1580/7.

Wyrażenie: »od siebie [w czym] rozdzieleni« (1): iż gdźie bráćia áby [!] śioſtry będą od śiebie w dobrách oyczyſtych rozdźieleni y odłączeni [divisi et separati JanStat 560]: tedy ieſliby ſie tráfiło iednému z nich miéć ſpráwę około oyczyzny/ y Dekrét przećiwko ſobie: tám iuż po tákowym Dekrećie inſzému z bráćiéy ma bydź zámkniona drógá káſſowánia y gániénia tákiégo Dekrétu SarnStat 592.
Szereg: »rozdzieleni i odłączeni« (1): SarnStat 592 cf Wyrażenie.
7. Przydzielony, przyporządkowany czemuś (1): iako dniowie rozdzielony ſą ku mieſiączom w kalendarzech á w minucijach FalZioł V 46.
8. Złożony z odgraniczonych od siebie części; rozszczepiony na końcu; divisus HistAl (7): FalZioł I 94b; Cżoło zmarſzcżone á weſrzodku dołem aż donoſa znacno rozdzielone tak iż ſie zda iakoby dwie cżele były, znamionuie chytrego GlabGad N4; Gdyż Alexander myſlił iákoby ty gory były ták rozdźielone/ nie ludzką ręką ále nawáłnoſcią potopu rzekł ie być rozbite. HistAl K8; BielKron 425; Bisulcus, Qui ungulas non solidas habet, sed scissas – Maiący kopita rozdzelone. Calep 132a.

rozdzielony na [ile] czego (1): A gorá Bazan [...] ácz ná wiele wierzchow rozdzielona będzie wnienawiſći od inych gor RejPs 98.

Przen [czym] (1): nic ſye wáſzych iádowitych y rozdźielónych fáłſzem ięzyków/ nie boimy OrzQuin L4v.
9. Rozróżniony, sklasyfikowany jako odmienny; różny; różnorodny;separatus PolAnt; discretus, discriminatus Cn (10): wſzakoż tu może być rozność ſzkodzenia rozdzielona, iż rozmaitim obycżaiem może nie czo zaſzkodzić. GlabGad K3v; ty to wſzytki gwiazdy/ Są dziwnie rozdzyelone/ co widamy záwżdy. Iedny wyſzſze/ drugie też tu niżey nád námi/ Y iedny też od drugich rozne ſwiátłoſciámi. RejWiz 148; BibRadz Eccli 33/8; WujNT przedm 14; SKárżył ſie Piotr ná Ianá/ iż go ránił. Ian ſtale twiérdźił/ iż Piotr ſam ſie ránił: [...] á my w tákowéy rzeczy tákeſmy rozumieli/ że ma bydź to rozdźielono [in tali casu duximus distinguendum JanStat 600]. Iż ieſli Ian twiérdźi/ iż Piotr w zwádźie onéy ſam ſie ránił/ tedy Ianowé dowody máią bydź przypuſczoné. Ale ieſli przez wſzéy zwády y róſtérku Piotr byłby ránion/ tedy [...] ſkázuiemy/ áby przyśięgá Piotrowi byłá dopuſczoná. SarnStat 621.

rozdzielony od kogo w czym (1): Abowiém iáko Bóg/ ieſt iednéy iſtnośći z Oycem/ w mocy równy. w niwczym niemoże być od Oycá vmnieyſzony/ áni rozdźielony. BiałKat 86v.

rozdzielony czym (2): rozumiey/ iż wierni á niewierni ſą záwżdy po ſwiátu roſproſzeni/ á chociay ſpołu bywáią/ ále rozne ſą y przezwiſki/ y opátrznoſciámi Páńſkimi rozdzieleni RejAp 92v; iáko y boſtwo ich ieſt nierozdzielné iſtothą/ perſonámi tylo rozdźieleni: to ieſt/ iż ón Ociec/ á ón Syn y káżda perſoná z oſobná práwy Bóg BiałKat 183v.

Wyrażenie:»na [ile] części rozdzielon« (1): Ták tedy wiedz/ iż [bogowie] ſą rozmaići: wſzákże ich wielkość y rozmáitość/ ná dwie przednieyſze cżęśći rozdzieloná może być. Iáko to/ iż iedni ſą ktore ták ludzie zwáli y zową bez ſłowá Bożego. Drudzy ſą ktore ſam Bog y cżyni y zowie Bogámi. CzechRozm 6.
Szereg: »rozdzielony i rozny« (1): Rozdźieloneć y rozne cnoty ſą Wiárá z Miłośćią WujJud 103.
10. Tworzący odstęp (1): przy thych cżterzech woyſkách byli dwá rogi práwy y lewy/ miedzy ktoremi były mieyſcá rozdzielone/ iáko w tey Figurze obacżyſz [tu rycina, na której przerwy między 4 kolumnami są opisane]. BielSpr 29v.
11. Wyznaczony; distinctus Miech, JanStat (5): Leop *B4v; ktory [wójt] zwymierzał vlice/ rynek/ áby tho rządnie w okręgu ſwoim rozdzielone było/ bo pierwey ledá iáko kędy kto chćiał budował ſie BielKron 363; Tákże też y v Grekow/ byli Vrzędnicy y Sprawce tym obycżáiem rozdźieleni w woyſcże/ áby s nich káżdy ſwego vrzędu był pilen. BielSpr 29.

rozdzielony według czego (1): w tichże leſiech, ogniſka rozdzielone według domow y rodzaiow na ktorich [lud żmudzki] palili ciała vmarłe MiechGlab [90].

Wyrażenie: »granice rozdzielone« (1): którzy [jednacze] [...] niech ſie ziádą/ [...] áby z inąd tákowé gránice/ [...] rozdźielaiąc dáléy poſtąpili. A gdy przydą gránicámi przerzeczonémi rozdźielonémi [per limites … distinctos JanStat 849] zá przyśięgą [...] SarnStat 1072.
12. W dosłownym przekładzie z łaciny (3): bo rozdzielone ſą wody ná puſſcży [scissae sunt in deserto aquae] Leop Is 35/6, 1.Cor 7/33; A ktory ſię ożenił/ ſtára ſię o rzeczách świeckich/ iákoby ſię podobał żenie: y rozdźielon ieſt [divisus est] WujNT 1.Cor 7/33.
** Dubium (1): RZekłem ia cżłek vtrapiony/ w oſtátnich dnioch roźdźielony/ poydę k fortam grobu ſwego ArtKanc P17v.
*** Bez wystarczającego kontekstu (4): Divisus, Rozdzielony Mącz 91b, 281d; Calep 334a, 336a.

Cf NIEROZDZIELONY, ROZDZIELIĆ, ROZDZIELIĆ SIĘ, ROZDZIELNY

KW, (LWil)