Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [OBSIECZON]

Następne hasło: OBSIEDZENIE »

OBSIECZONY (2) part praet pass pf

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w ob-), e jasne; -ony, [-(o)n].

Fleksja

sg
m	N	obsieczony, obsieczon

pl
N	subst	obsieczon(e)

sg m N obsieczony (1), [(praed) obsieczon.] ◊ pl N subst obsieczon(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Od którego coś obcięto (2)

Od którego coś obcięto; delumbatus, mutilatus Mącz (2): Delumbatae radices, Obśieczone korzenie. Mącz 199c; Mutilatus, Ochromyony/ Obſieczony. Mącz 239a; [Kiedy ktory korzeń bywa obśiecżon ná końcach/ tedy ſię z niego drugie odrośli puſzcżáią Cresc 1571 662].

Synonimy: obcięty, oberzniony, odcięty.

Cf OBSIEC