« Poprzednie hasło: [OCIĄŻAĆ SIĘ] | Następne hasło: OCIĄŻAN » |
OCIĄŻAŁY (10) part praet act
ociążały (5), ociężały (5); ociążały RejZwierz (2), RejPos (2), GrochKal; ociężały Mącz (2) Oczko, LatHar, SkarKazSej.
o oraz a jasne.
comp (1) ociążalszy.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | ociężały, ociążalszy | f | N | n | N | ociążałé | |
G | G | G | ociężał(e)go | |||||
D | ociężał(e)mu | D | D | |||||
I | I | ociążałą | I |
pl | ||
---|---|---|
A | subst | ociążał(e) |
sg m N ociężały, ociążalszy (4). ◊ D ociężał(e)mu (1). ◊ f I ociążałą (1). ◊ n N ociążałé (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G ociężał(e)go (1). ◊ pl A subst ociążał(e) (1).
Sł stp brak, Cn: ociężały, Linde XVI(XVIII) – XVIII w. s.v. ociążeć.
- 1. Ciężki
(5)
- Przen (1)
- a. Przepełniony
(3)
- Przen (2)
- α. O organizmie (1)
- b. O kobiecie: będąca w ciąży (1)
- 2. Ciążący, stanowiący ciężar, przen (1)
- 3. Powolny, gnuśny; zmęczony
(4)
- Przen (1)
W przeciwstawieniu: »lekki ... ociążały« (1): Cżás przyſzły á marna śmierć/ káżdego obudzi. Ciáło lżeyſze a vmyſł ociążálſzy będzye/ Bo iuż muśi rozmyſláć przyſzłe rzecży wſzędzie. RejZwierz 22v.
»ociężały w złości« = zacięty, trwający w złym (1): Biádá/ práwi/ narodowi grzeſznemu/ ludowi ociężáłemu w złości [populo gravi iniquitate Vulg Is 1/4] SkarKazSej 703a.
W połączeniu szeregowym (1): co ſle więc okaże/ kiedy ćiáło pełné plugaſtw/ odęté/ nátkáné/ oćiężáłé/ á z dobréy woléy lecącé á vpadáiącé Oczko 12v.
Synonimy: 1. ciężki, ważny; 3. ciężki, gnuśny, ospały, zgniły.
Cf OBCIĘŻAŁY, OCIĄŻAĆ, OCIĄŻONY
MC