[zaloguj się]
[pdf]

ODBIĆ SIĘ (5) vb pf

Zawsze sie.

o prawdopodobnie jasne (tak w od-).

Fleksja
inf odbić sie

inf odbić sie (1). ◊ fut 3 sg odbije sie (2). ◊ 3 pl odbiją sie (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. odbić.

1. Boleśnie obrzmieć wskutek uderzenia (2): Płucza też iego pomagaią na otręt gdy ſie pięta odbije aż ſkora odewſtanie. FalZioł IV 3b.

odbić się czemu (żywotne) (1): Koń ieſli ſye mu podeſzwy odbiją/ Muśiſz mu dáć wybráć do żywégo SienLek 174v.

2. Odpłynąć od brzegu statkiem lub łodzią (3): Vrzędnik ma ſpiſáć porządek vſtáwicżny około ſzkut [...]. A Klucżnik ma nápiſáć dźień kiedy ſie odbiją/ y kiedy ná zad przyidą GostGosp 100.
Zwrot: »odbić się od brzegu« [szyk zmienny] (2): Bowiem kto ſie odbije ná głębią od brzegu/ Iuż więc tám trudno náleść po myſli noclegu. RejZwierc 120v; PudłDydo A4v.
3. [Obronić się przed atakiem [komu]:
Szereg: »odbić się i odpor dać«: A vsłyſzawſzy ten złoſliwy vczynek ſyná Iarosławá/ iſz Kijow pod nim vbieżał y oſiadł/ rozgniewał ſie bárdzo [Włodzimierz]/ y zebrał przećiw iemu woyſká ze wſzyſtkich Xięſtw Synowſkich y dźierżaw ſwoich. A Iarosław chcąc ſie Oycowi odbić y odpor mu dáć/ przenáiął ſobie ná pomoc Waragow StryjKron 166.]

Synonimy: 2. odepchnąć, odepchnąć się, odłożyć, odpławić się, odpłynąć, odrazić, puścić się.

Formacje współrdzenne cf BIĆ SIĘ.

KW