[zaloguj się]
[pdf]

ODSTAWIĆ (11) vb pf

o jasne, inf z tekstu nie oznaczającego å. ◊W imp -stå-. ◊ W pozostałych formach -sta- (2) BudBib, RybGęśli, -stå- (1) BudNT.

Fleksja
inf odstawić
imperativus
sg
2 odståẃ

inf odstawić (3). ◊ fut 1 sg odstawię (1). ◊ 3 sg odtawi (1). ◊ [3 pl odstawią.] ◊ imp 2 sg odståẃ (5); -ẃ (2), -(w) (3). ◊ part praet act odstawiwszy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII – XIX w.

1. Zabrać, wynieść z jakiegoś miejsca (9):

odstawić co (1): Remove hoc scabellum, Odſtaẃ tę łáwkę/ odeymi precz. Mącz 234d; [Skoro głód ie ominie/ á odſtáwią ſtoły [epulis mensaeque remotae I 216]/ Długiemi rozmowámi ſwoie przyiaćioły Stráconé wſpominaią VergKoch 12 (Linde)].

a. Zdjąć z ognia, paleniska, przestać gotować (8): mieſzać ſpołem na ogniu/ potym odſtawić FalZioł V 71, V 69, 99v; gdy ocet tho ieſth piąta część wywre/ odſtaẃ á niech ſye vſtoi SienLek 81.

odstawić co (1): ten gleyt warz dobrze w onym oczcie [...]. Pothym to odſtaw FalZioł V 99v.

Zwrot: »odstawić od ognia« (2): wley tam oliwę y odſtaw od ognia FalZioł V 110, II 20c.
Przen (1):
Zwrot: »potrawy odstawić« (1): Zołąd[e]k owſzem co kuchnią ſpráwuie/ Gdy ſwego Páná niezdrowie pocżuie/ Wnet ogień zgáſi potráwy odſtáwi RybGęśli D.
2. Spowodować, żeby czegoś nie było, zlikwidować, usunąć [co] (1): odſtáwię [removebo] niepráwość ziemie oney dniá iednego. BudBib Zach 3/9.
3. Pozbyć się kogoś, odprawić [kogo] (1): prośili (o) Krolá/ y dał im Bog Saulá [...]. A odſtáwiwſzy iy [amoto illo]/ wzwiodł im Dawidá zá krolá BudNT Act 13/22.

Synonimy: 3. oddalić, odesłać, odkazać, odprawić.

Formacje współrdzenne cf STAĆ.

Cf ODSTAWIONY

LWil