[zaloguj się]
[pdf]

ODWABIĆ (4) vb pf

o jasne. ◊ W inf -a- (2), -å- (1); -a- Calag; -a-: -å- Mącz (1:1). ◊ W pozostałych formach a pochylone.

Fleksja
inf odwabić
praet
sg pl
2 f -ś odwåbiła m an
3 m m pers odwåbili
conditionalis
sg
3 m by odwåbił

inf odwabić (3). ◊ [praet 2 sg f -ś odwåbiła. ◊ 3 pl m pers odwåbili.] ◊ con 3 sg m by odwåbił (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Namówić, skłonić do opuszczenia, poniechania; avocare, revocare Mącz; abalienare, alienare, avertere Calag (4): Abhalten. Odwábić/ odłącżyć. Alienare, abalienare Avertere animum. Calag 3a.

odwabić od czego (3): A consilio aliquem revocare, od przedſię wzięcia odwieść/ odwabić Mącz 505b. Cf odwabić kogo od kogo, od czego.

odwabić kogo od kogo, od czego (2): Avocare milites a signis, Zołnierze od proporcá odwábić/ odwieść/ odſtrzelić. Mącz 504c; áby Zydy od Moyzeſzá/ od kápłáńſtwá Aaronowego/ y od zakonu ſtárego/ ktoremu byli z dziećińſtwá przywykli/ tym ſnádniey odwabił/ á vmocnił w Chriſtuśie WujNT 751.

[odwabić kogo komu: Małoż ieſzcże ná tym maſz żeś mi odwabiłá á odmiłowáłá mężá [quod praeripueris maritum mihi] Leop Gen 30/15 (Linde); jeśliby który mistrz odwabił jeden drugiemu towarzysza [...], tedy ten mistrz ma być karán kamieniem wosku. WilkPozn III 1578 nr 72.]

[odwabić kogo do kogo [do siebie]: W siedmiogroczkiey ziemi sliachta wszistka i miasta zbuntowali się przeciw Michalowi, ludzi jego do siebie odwalili [lege: odwabili] i on sam barzo beł sczisnion. CorfusDocum 1600 nr 227.]

Synonimy: odciągnąć, odłudzić, odnęcić, odwieść.

Formacje współrdzenne cf WABIĆ.

Cf ODWABIENIE, ODWABIONY

ZZa