[zaloguj się]
[pdf]

[ODNĘCIĆ vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w od-).

Fleksja
praet
pl
3 m pers odnęcili
imperativus
sg
2 odnęć

praet 3 pl m pers odnęcili. ◊ imp 2 sg odnęć.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Spowodować, żeby ktoś czegoś nie robił [kogo, co]: Aby Kokoſzy iáiec ſwych w gniaźdźie nie iádły/ ták ie odnęć SienHerb 610a (Linde).

odnęcić od czego: ięli [Chojniczanie] ná nie [= na wojska królewskie] vſtáwicżne wyćiecżki cżynić [...]: áż Krol poſłał Litwę y Tátáry/ ktorzy ſie z nimi cżęſto vganiali: tákże ich od tego odnęćili. BielKron 1597 441 (Linde).

Synonimy: odciągnąć, odłudzić, odstraszyć, odwabić, odwieść.

Formacje współrdzenne cf NĘCIĆ.]

FP