![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [ODNAŻAĆ] | Następne hasło: ODNIĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[ODNĘCIĆ vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w od-).
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | odnęcili |
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 2 | odnęć |
praet 3 pl m pers odnęcili. ◊ imp 2 sg odnęć.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
Spowodować, żeby ktoś czegoś nie robił [kogo, co]: Aby Kokoſzy iáiec ſwych w gniaźdźie nie iádły/ ták ie odnęć SienHerb 610a (Linde).
odnęcić od czego: ięli [Chojniczanie] ná nie [= na wojska królewskie] vſtáwicżne wyćiecżki cżynić [...]: áż Krol poſłał Litwę y Tátáry/ ktorzy ſie z nimi cżęſto vganiali: tákże ich od tego odnęćili. BielKron 1597 441 (Linde).
Synonimy: odciągnąć, odłudzić, odstraszyć, odwabić, odwieść.
Formacje współrdzenne cf NĘCIĆ.]
FP