[zaloguj się]
[pdf]

OGARNĄĆ SIĘ (3) vb pf

o oraz a jasne.

Fleksja
imperativus
sg
2 ogarni się
conditionalis
sg
3 m by się ogarnął

fut 1 sg ogarnę się (1). ◊ 3 pl ogarną się (1). ◊ [imp 2 sg ogarni się.] ◊ con 3 sg m by się ogarnął (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. ogarnąć.

1. Zmieścić się, zawrzeć się [w czym] (2):
Szereg: »zawrzeć się abo ogarnąć się« (1): Obrał tedy Pan Bog mieśce iedno/ áby ná nim dla ludźi mieſzkał [...]. Nie iżby ſię w nim záwárł ábo ogárnął/ bo y niebá niebow ogárnąć go nie mogą [...]. SkarKaz 39a.
Przen (1): Iáko trochá wody prętko vſchnie y zginie: ále gdy ſię wrzekę ábo w morze wleie/ iuſz ſię ná wieki záchowywa. ták náſzá prywatá y oſobliwe poćiechy prętko wyſchną y zginą/ gdy ſię z ſpoſpolitem [!] niezmieſzáią/ y wnim nieogárną. SkarŻyw 115.
2. Odziać się, ubrać się (1):

[ogarnąć się czym: ogárniſie ſſubą przyſlaną od niego. SądParysa A4v.]

Przen [w co] (1): Spuſczę com wźiął/ á w cnotę właſną ſye ogárnę KochPieś 11.

Synonimy: 2. oblec się, odziać się, przyoblec się, ubrać się.

Formacje współrdzenne cf GARNĄĆ.

LWil