« Poprzednie hasło: OGOLENIE | Następne hasło: OGOLIĆ SIĘ » |
OGOLIĆ (79) vb pf
Oba o jasne.
inf | ogolić |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | -eś ogolił | m pers | |
3 | m | ogolił | m pers | ogolili |
f | ogoliła | m an |
plusq | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | beł ogol(e)ł | m pers | byli ogolili |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | ogól |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | m pers | byście ogolili | |
3 | m | by ogolił | m pers | by ogolili |
inf ogolić (16). ◊ fut 3 sg ogoli (13). ◊ 3 pl ogolą (2). ◊ praet 2 sg m -eś ogolił (1). ◊ 3 sg m ogolił (7). f ogoliła (1). ◊ 3 pl m pers ogolili (3). ◊ plusq 3 sg m beł ogol(e)ł (1). ◊ 3 pl m pers byli ogolili (1). ◊ imp 2 sg ogól (5); ogól (2), og(o)l (3). ◊ con 3 sg m by ogolił (3). ◊ 2 pl m pers byście ogolili (1). ◊ 3 pl m pers by ogolili (1). ◊ part praet act ogoliwszy (24).
Sł stp notuje, Cn s.v. ogołocić, Linde XVI i XVIII w.
- 1. Usunąć włosy lub sierść brzytwą lub przystrzyc do samej skóry
(72)
- Przen (4)
- 2. Przyciąć, powycinać (o gałęziach) (1)
- 3. Odebrać, zabrać, pozbawić czegoś
(5)
- a. O majątku, pieniądzach (3)
- 4. Otrzeć się o coś (1)
ogolić kogo (3): SienLek 53; ogoliwſzy corkę ſwoię/ y w męſkie ſzáty oblekwſzy ią/ názwał ią Márynus. SkarŻyw 183. Cf »brzytwą ogolić«.
ogolić co [w tym: miejsce (30), włosy (24), miejsce i włosy (6)] (60): á ogoliwſzy mieyſtce gdźie włoſy czarne máią być/ tedy pomázuy SienLek 46v, 47, 171v. Cf ogolić komu, czemu co; Zwroty.
ogolić komu, czemu (żywotne) co (22): A ieſli to niepomoże/ tedy ogolić mu wfzytek tył v głowy SienLek 54v. Cf Zwroty.
»brzytwą [kogo (1), co (2)] ogolić« = tondere ad cutem Mącz [szyk zmienny] (3): Niektorym theż ktorzy ná męki máią być dani/ pierwey wſzytki włoſy brzytwą ogolą GroicPorz ii2; Mącz 458a; SienLek 145v.
»ogolić głowę (a. głowkę, a. puł głowy), łeb« [w tym: komu (14)] = caput radere HistAl, Vulg, Mącz, PolAnt; tondere caput Mącz, Vulg [szyk zmienny] (32:1): ſok ſtego korzenia [...] ſzalonemu rozum daie/ gdy głowę ogoliwſzy kielko razow namażeſz FalZioł I 109c, I 141d, V 75v, 91v; Bo drugý lép ogolił Mniemá jż Boga zniewolił RejKup r6v; HistAl A2; KrowObr 141; ſiodmego dniá ogoli głowę [radet capillos capitis] ſwoię/ y brodę/ y brwi y po wſſyſtkim ćiele włoſy Leop Lev 14/9, Num 6/9; BibRadz Ez 5/1; poſłáłá po Filiſtyny/ ktorzy przyſzli á głowę mu ogolili BielKron 52, 116v [2 r.], 122v; Mącz 345b, 458a; SienLek 52v, 53v, 54, 55, 61, 66; BielSat C4; [listy tajemne] iedni pod ſiodłá kryią/ [...] drudzy ogoliwſzy głowę poſłowi ná ſkorze wythłocży y da trochę zárość BielSpr 49; BudBib Lev 14/9; SkarŻyw 46; BielRozm 22; WujNT Act 18/18, s. 474 [3 r.], Act 21/24; SkarKazSej 706a.
»ogolić [czemu] sierć« (1): ogól mu [koniowi] śierć namniéy [lege: na niej (tj. na martwej kostce)] co nalepiéy SienLek 183.
»wąs ogolić« (1): iż chłop wąſa nieogolił SeklWyzn e3.
»ogolić włosy« [w tym: komu (2); z czego (2)] = radere pilos Vulg; deponere crines Mącz; radere pilum PolAnt [szyk zmienny] (14): FalZioł I 125a; GroicPorz ii2; Leop Lev 14/8, 9; Ieſtem Názáreńſki/ ktoby mi włoſy ná głowie ogolił/ tenby mię tey mocy zbáwił. BielKron 52, 37 [2 r.], 261; Mącz 310c; SienLek 178v; A ocżyśćiony wymyie ſzáty ſwoie/ y ogoli wſzytkie włoſy ſwoie BudBib Lev 14/8, Lev 14/9 [2 r.]; SkarŻyw 21.
ogolić kogo z czego (1): Co bel ſpochlebci ſwemi drugie powarcholel/ A nierząd wnie wrzuciwſzi/ zbatzenia ogolel. PaprUp A3.
ogolić co z czego [= skąd] (1): Abo gdy [ksiądz] wobiad przybieży A kukla [= bułka] ná ſtole leży To ią wnet z ſtołu ogoli RejRozpr A3.
ogolić z czego (1): [StryjKron 356 (Linde) cf Szereg.] Cf »ogolić z pieniędzy«.
ogolić na czym (1): Tak barzo ie [panów] na imieniv/ y namaiętnoſciach ogolili/ że też Czeſarze/ Krolewie/ Xiążęta [...] mvſzą ſpoddanych ſwoich/ nieſnoſne czła [...] wyciągać SeklWyzn Gv.
»ogolić z pieniędzy« (1): Attondere aliquem auro, Ogolić kogo z pieniędzi. Mącz 458b.
Synonimy: 2. obciąć; 3. ogołocić.
Formacje współrdzenne cf GOLIĆ.
ZCh, (MP)