« Poprzednie hasło: OMIEŚĆ | Następne hasło: OMIEŻYŚWIAT (?) » |
OMIETAĆ (3) vb impf
omietać (2), omiatać (1); omietać Mącz (2); omiatać BielKron.
o, e oraz pierwsze a jasne.
indicativus | |||
---|---|---|---|
praes | |||
sg | pl | ||
1 | omietåm | ||
3 | omiatå | omiatają |
praes 1 sg omietåm (2). ◊ [3 sg omiatå.] ◊ 3 pl omiatają (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.
- 1. Czyścić, zmiatać (2)
- 2. Usuwać, zbierać (1)
[omiatać co: nie płacą czynszu, tylko posługę wszelaką czynią do zamku koleją, to jest zamek omiatają, drwa rąbią, w piecach palą etc. LustrRaw 156; GilPos 2.]
[W połączeniu szeregowym: Ale komu Słońce wzijdzie/ ten iuż nágośći ſwoiey nie vkázuie/ ále wſzelką ſzkárádość omywa/ ociera/ omiáta/ zárzuca ze ſnu wſtawſzy/ cżuynie wſzytko opátruie/ iákoby przyſtoynie á ochędożnie chodził. GilPos 2.]
Synonimy: 1. chędożyć, czyścić, ochędożać.
Formacje współrdzenne cf MIOTAĆ.
Cf [OMIATANIE]
MŚ