[zaloguj się]
[pdf]

OSKARCA (1) sb m

oskarca, [oskarżca].

o oraz końcowe a prawdopodobnie jasne (tak w oskarżać oraz -ca); pierwsze a pochylone.

Fleksja

N sg oskårca.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Ten, który donosi, zausznik, denuncjator: Delator – Taiemny oskąrca, zauſznik. Calep 295a; [thęraz ſthalo ſze yeſth zbawienye [...]/ yze zrzvcon ieſth oſkąvrzćą [!; accusator] braczy naſzey ktory ye oſkarząl przed oblycznoſzczą bozą wednye y wnoćy TomZbrudzAp 12/11[10]].

Synonimy: potwarca, zausznik.

Cf OSKARŻACZ, OSKARŻYCIEL

EW