[zaloguj się]
[pdf]

OSZUKACZ (4) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N oszukacz
A oszukacze
I oszukaczmi

sg N oszukacz (3). ◊ pl [A oszukacze.] ◊ I oszukaczmi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Ten, kto świadomie wprowadza kogoś w błąd postępuje fałszywie i zdradliwie; circumscriptor, impostor, planus, supplantator Mącz (4): Planus dictio Graeca, Latine Impostor, Oſzukácz/ Oſzuſt/ Zwodnik/ Podchodźiciel. Mącz 303a, 302d, 374d; Zal mi tego naniektore zwas barzo zeſcie beli oſzukatzmi R: P: PaprUp Kv; [gdy iáko oſzukácże nas pocżytáią/ á onoſmy prawdziwemi: zá nieznáiome/ á no [!] znáiomi GilPos 51v].

Synonimy: kłamca, łgarz, matacz, omylacz, podchodziciel, szalbierz, zwodnik.

Cf [OSZUKALEC], OSZUKIWACZ, OSZUST

IM