« Poprzednie hasło: OSZYDZENIE | Następne hasło: OSZYDZIĆ SIĘ » |
OSZYDZIĆ (9) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w o-).
inf | oszydzić |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | -ś oszydził | m pers | |
3 | m | m pers | oszydzili |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | by oszydzili |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | oszydzono | |||||
participia | ||||||
part praet act | oszydziwszy |
inf oszydzić (3). ◊ fut 2 sg oszydzisz (2). ◊ praet [2 sg m -ś oszydził.] ◊ 3 pl m pers oszydzili (1). ◊ con 3 pl m pers by oszydzili (1). ◊ impers praet oszydzono (1). ◊ part praet act oszydziwszy (1).
Sł stp brak, Cn s.v. oszukiwani, Linde XVI w.
oszydzić czym (1): Iuż ſie y s práktykarzá ſnádnie náśmiać możeſz. A názwáć go omylnym/ á iż nic nie vmie/ A ná gwiazdách rozumieć/ nic ſie nie rozumie. Tym oſzydziſz káżdego RejWiz 152.
W połączeniu szeregowym (1): Chłopi ſą z głupiá chytrzy/ ále tám práwego/ Rozumu bárzo máło/ k rzecży przyſtoynego. Coby kogo oſzukáć/ okłámáć/ oſzydzić/ Tego iáko zá cnotę/ nie będą ſie wſtydzić. RejZwierc 242v.
Synonimy: 1. ośmiać; 2. okłamać, omamić, omylić, oszukać, oszwabić, zmylić, zwieść.
Formacje współrdzenne cf SZYDZIĆ.
Cf OSZYDZENIE, OSZYDZONY
EW