[zaloguj się]
[pdf]

PLOTKARZ (1) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w plotka); a pochylone.

Fleksja
sg pl
N plotkårze
G plotkarza
L plotkarzach

[sg G plotkarza.] ◊ pl N plotkårze. ◊ [L plotkarzach.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Mężczyzna mówiący głupstwa, rzeczy zmyślone: Ktemu y to nie krzecży zádawáć komu niewſtydliwą twarz: á ſamemu ſie niewſtydźić piſáć tákie plotki pletliwe: tak o ślubách ſádowych y łáźiennych/ iáko y o inſzych zá ktore ſię iuż plotkarze przedtym [tekst zniekształcony; może: brali?] CzechEp [395]; [Iabych rad wiedźiał/ iákoby ći tákowego plotkarzá błąd chćieli vkázáć/ ponieważ ſą iemu podobni. PiotrGonSyn D2v, D2v].

Synomimy: bałamut, blegot, klekot, mieligęba, nasieniemowca, plapacz, pletliwy, słowosiewca, szczebiot, świegot, świegotarz, wielomowca, wielomowny, żwawy.

Cf [PLETOMOWCA], [PLOTARZ], PLOTKA

DDJ