[zaloguj się]
[pdf]

POCIASK (5) sb m

o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg
N pociåsk
I pociåski(e)m

sg N pociåsk (5). ◊ [I pociåski(e)m.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Narzędzie do wygarniania węgla i popiołu z pieca; pogrzebacz; rutabulum BartBydg, Mącz, Cn; carbotrax, tractula, vertibulum BartBydg; hama Mącz (5): Carbotrax, pocyask, tractula grzebło BartBydg 23; Rutabulum, instrumentum dictum a proruendo igne, ut panes coquantur, crukva, pocyaszk BartBydg 134b, 168b; Hama, Pociask którym ogniá przygrzebáyą. Mącz 153a, 362c.
[Zwroty: »dać pociaskiem«: Muſyał [kupiec] pierzchnąć ná zad záſyę/ Gdy mu ocży ſuto pyaſkyem/ Zá ſſyę dano poćyaſkyem. TragŻebr A3v.

»wygrzebać pociaskiem«: Wpiecu ieſt wiele popiołu/ kaſſćie wygrzebąć poćiaſkiem. Im ofen iſt vil aſche/ laſz heraus thun mit eyner krcken. Wokabul 1539 O3v.]

Synonimy: grzebło, kociuga, kosior, krukwa, ożog, pogrzebacz, pogrzebaczka, pomiotło, przygrzebacz, przygrzebadło.

EW, AL