[zaloguj się]
[pdf]

ROZRODZIĆ (9) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w rozrodzić się).

Fleksja
praet
sg pl
3 m rozrodził m pers rozrodzili
imperativus
sg
3 niechåj rozrodzi

fut 1 sg rozrodzę (2). ◊ 3 sg rozrodzi (2). ◊ 3 pl rozrodzą (1). ◊ praet 3 sg m rozrodził (1). ◊ 3 pl m pers rozrodzili (2). ◊ imp 3 sg niechåj rozrodzi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

1. Spłodzić, urodzić wielu; generare PolAnt [kogo] (4): Wyerni w ſpráwyedliwośći będą tu chodzili/ I ſynowye ich co ye oni rozrodzili/ [...] Cić ſye w cnotách tym wyęcey będą tu mnożyli LubPs X4v; Y Stháło ſię gdy iuz ludźie poczęli ſię rozmnáżáć ná ziemi/ á rozrodźili cory [cum coeperunt homines multiplicari ... et filiae natae sunt eis] Tedy ſynowie Boży widząc corki ludzkie iż były cudne/ bráli ie ſobie zá żony BibRadz Gen 6/1, Ier 16/3.
Przen [komu] (1): raduy ſię ábowiem ſynow opuſzcżoney więcey będźie niż mężatey (marg) To ieſt kośćioł w vtrápieniu ſwoim daleko więcey ſynow rozrodźi Pánu niż czáſu ſzczęśćia ſwego. (–) BibRadz Is 54/1.
2. Dać liczne potomstwo [kogo] (4):
Zwrot: »w potomstwie rozrodzić« (1): Bog wſzechmogący niechay błogoſłáwi tobie/ á niechay ćię rozmnoży/ y w tákim potomſtwie rozrodźi [multiplicare faciat te]/ iż z ćiebie wielkośći narodow wynidą. BibRadz Gen 28/3.
Szereg: »rozrodzić i rozmnożyć« = crescere facere et multiplicare facere PolAnt [szyk 2:1] (3): Abowiem ia weyzrę ná was/ á rozrodzę y rozmnożę was/ á przymierze ſwe poſtánowię z wámi. BibRadz Lev 26/9, Gen 17/20, 28/3.
Przen: Rozmnożyć (1):
Zwroty: »rozrodzić szyroko« (1): Iż gdy Pan cżłowieká ſtworzyć racżył/ y gdi ku ſwemu kochániu rozrodził ſzyroko po ſwiátu then narod ludzki/ tedy [...] poſtánowił doſthoieńſtwo iego. RejAp 102.

»rozrodzić po światu« (1): RejAp 102 cf »rozrodzić szyroko«.

3. Wypuścić gałązki [co] (1): Ná gorze wyſokiey Izráelſkiey wſzcżepię ią [latorosłkę cedru, tj. Izrael (przen)]/ á tám rozrodźi rożcżki [elevabit ramum] y wyda owoc BibRadz Ez 17/23.

Synonimy: 1. napłodzić; 2. rozmnożyć.

Formacje współrdzenne cf RODZIĆ.

Cf ROZRODZENIE

SBu