[zaloguj się]
[pdf]

PODAWIĆ (3) vb pf

o jasne, a pochylone.

Fleksja
inf podåwić
praet
sg pl
2 f -eś podåwiła m an
3 f m an podåwili
imperativus
pl
2 podåwcie
conditionalis
sg
3 m by podåwił

[inf podåwić.] ◊ praet 2 sg f -eś podåwiła (1). ◊ 3 pl m an podåwili [cum N pl: wilcy] (1). ◊ [imp 2 pl podåwcie.] ◊ con 3 sg m by podåwił (1). ◊ [part praet act podåwiwszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Pozabijać, zabić wielu a. wiele; suffocare PolAnt [kogo, co (żywotne)] (3): BielŻyw 61; Izaz nie wieſz iżeś męże ſwe podawiłá? BibRadz Tob 3/9; Wielbłąd idzie ná pomoc Wilkom z wſchodu ſłońcá/ Aby niewinne ptaki podawił do końcá. BielSen 6; [a wszystki popoiwszy miano podawić, żadnego z nich nie żywiąc. KromHist 58].
[Szereg: »podawić i pobić« [szyk zmienny]: TomZbrudzBrul Num 31/17; podawiwſzy naprzod y pobiwſzy wſzytki dziatki ſwoie/ áby wniewolą Włoſką żywo nie przyſzły/ ſamy ſie potym mężnie z Włochy do vpadu ſiekły StryjKron 30.]

Synonimy: pobić, pomordować, pozabijać.

Formacje współrdzenne cf DAWIĆ.

Cf PODAWIONY

KW, MM