[zaloguj się]
[pdf]

PODWIEDZENIE (1) sb n

podwiedzenie (1), [podwiedzienie].

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o oraz pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w podwiedziony).

Fleksja
sg
G podwiedzieniå
A podwiedzeni(e)
I podwiedzeni(e)m

sg [G podwiedzieniå.] ◊ A podwiedzeni(e). ◊ [I podwiedzeni(e)m.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. podwieźć.

Namowa do złego, skuszenie [czyje]:
Wyrażenie: »diabłowo podwiedzenie«: Baczyć żołoſne ſkażenie diabłowo podwiedzenie SeklPieś 32.
[Wyrażenia przyimkowe: »z podwiedzienia«: Abowiem przez co koſcioł ſwięthy ludźiem ná pámięć przywodźi/ na zacnieyſſą męki páná Kriſtuſowey zaſługę/ ná toſćie wy ſye z podwiedźienia iego [diabła] thák oborzyli/ iż niechcećie áby kthora pámiątká byłá w nas ZebrzydOdpow e4.

»za podwiedzeniem«: Za podwiedzeniem Annibala hetmana, króla kartagińskiego, podniósł był wojnę na Rzymiany StryjPocząt 73.]

Synonimy: poduszczenie, podżoga.

Cf PODWIEŚĆ

KW, AL