« Poprzednie hasło: POGANIANY | Następne hasło: POGANIEC » |
POGANIĆ (21) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.
inf | poganie |
---|
inf poganie (10). ◊ fut 2 sg poganisz (1). ◊ 3 sg pogani (4). ◊ [1 pl poganimy.] ◊ 3 pl poganią (1). ◊ praet 3 sg m poganił (1). ◊ [3 pl m pers pogani(e)li.] ◊ imp 2 sg pogåń (1). ◊ 3 sg niechåjże pogani (1). ◊ con 3 sg m by poganił (1). ◊ 1 pl m pers bychmy poganili (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
[poganić z czego: gdy [...] pokłon iemu cżynili [mędrcowie Dzieciątku]/ [...] niepogánił ie Pan z tego. HerbOdpow Ii6v.]
poganić w kim (1): co zle ábychmy to y w ludzioch pogánili RejZwierc 91; [Sámi też ſiebie mamy obacżyć/ że też w nas ieſt co pogánić/ á thák drugiemu wyrozumiewaymy. GilPos 20].
poganić [kogo], co w czym: RejPos 334; [Gáńćieſz te Roſkazánia y Vſtáwy Ludzkie; ktore ſą przećiwko woley Bożey; my nietylko was w tym niepogánimy; ále wam tego dopomożemy. HerbOdpow R7v].
W przeciwstawieniach: »poganić ... pochwalić (a. pochwalać) (7), pożałować (2)« (9): KromRozm I I3; RejWiz 90v; bo poprawdzie s przyrodzenia tho ma káżdy cżłowiek/ iż rádniey pogáni gdi co zle/ niż pochwali gdy co dobrze GórnDworz I5; bo ktokolwiek z ludzi ná to więc páthrzy/ młodego cżłowieká rychley pożáłuie/ niż pogáni/ ále ſtárego rychley káżdy pogáni/ niż pożáłuie. GórnDworz Mm, X4; RejPos 334; RejZwierc 21, 24.
Formacje wspólrdzenne cf GANIĆ.
Cf POGANIENIE, POGANION
LWil