[zaloguj się]
[pdf]

POKWAPIAĆ SIĘ (2) vb impf

o oraz drugie a jasne; -kwa- (2), [-kwå-].

Fleksja
inf pokwapiać się
conditionalis
pl
3 m pers by się pokwåpiali

inf pokwapiać się (2). ◊ [con 3 pl m pers by się pokwåpiali.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pośpieszać się, być skorym, chętnym do czegoś (2): [drudzy w niedbálſthwie práwie thák bydlęcym trwáć wolą/ á niżeliby ſie pokwapiáli á przyſłuchawáć mieli náuce o Pánu Kryſtulie ſobie zbáwienney GilPos 81.]

pokwapiać się do czego (1): Doſyć wam tá mátká [ojczyzna] pokoiem tákim vkázuie/ do czegobyśćie ſię pokwápiáć mieli/ poki czás ieſt. SkarKazSej 667a.

pokwapiać się na co (1): Ad facinus approperare, Pokwápiáć ſie ná zły vczinek. Mącz 326b.

Synonimy: garnąć się, nachylać się, nakłaniać się, pośpieszać się, skłaniać się, śpieszyć się.

Formacje współrdzenne cf KWAPIĆ SIĘ.

SBu