| « Poprzednie hasło: PONURZYĆ | Następne hasło: POŃ » |
PONURZYĆ SIĘ (9) vb pf
ponurzyć się (7), ponorzyć się (2); ponurzyć się BielKron, Mącz (2), BudNT (3), CzechRozm; ponorzyć się HistAl, HistRzym.
sie (6), się (3).
o jasne; ponorzyć z tekstów nie oznaczających ó.
| inf | ponurzyć się |
|---|
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 1 | m | m pers | ponurzylismy się | |
| 3 | m | ponurzył się | m pers | ponorzyli się |
| f | ponurzyła się | m an | ||
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 2 | ponurz się |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by się ponorzył |
inf ponurzyć się (2). ◊ fut 2 pl ponurzycie się (1). ◊ praet 3 sg m ponurzył się (2). [f ponurzyła się.] ◊ 1 pl m pers ponurzylismy się (2). ◊ 3 pl m pers ponorzyli się (1). ◊ imp 2 sg ponurz się (1). ◊ [con 3 sg m by się ponorzył.]
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. ponurzyć.
- 1. Pogrążyć się, zagłębić się
(7)
- Przen (2)
- 2. Ochrzcić się (w terminologii anabaptystów)
(2)
- Przen (1)
W porównaniu (1): Thákież gdy go chćiał kto zábić ná wodźie/ ponurzył ſie w wodę iáko kácżká BielKron 460.
Synonimy: 1. pogrążyć się, potopić się, utopić się, zatonąć, zatopić się; 2. okrzcić się.
Formacje współrdzenne cf NURZAĆ.
MC