« Poprzednie hasło: 2. [PORANIAĆ] | Następne hasło: PORANIĆ » |
PORANIAĆ SIĘ (6) vb impf
Zawsze się.
o oraz drugie a jasne; w inf [-ra-, -rå-]; w pozostałych formach -ra-.
inf | poraniać się | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | |||
1 | poraniåm się | ||
3 | poraniå się |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | poraniåł się |
fut | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | poraniać się będziemy |
[inf poraniać się.] ◊ praes [1 sg poraniåm się.] ◊ 3 sg poraniå się (1). ◊ [fut 3 pl m pers poraniać się będziemy.] ◊ praet 3 sg m poraniåł się (2). ◊ part praes act poraniając się (3).
Sł stp brak, Cn s.v. zima ustaje, Linde XVI w. s.v. 2. poranić się.
- 1. Robić coś wcześnie rano (1)
- 2. Robić coś szybko, spieszyć się (5)
[cum inf: i wſzyſtek lud ześwitaniem przychodził (marg) poraniáł się (–) do niego/ ſłuchać go wkościele MurzNT Luc 21/38 (Linde s.v. 2. poranić się)].
[poraniać się z czym: A będźieli źiemia bárzo wilgotna nie trzebá śię z nim [bobem] poraniáć/ gdyż w tákowey rychło wſchodźi. Cresc 1571 169 (Linde s.v. 2. poranić się).]
[poraniać się dokąd: Przydz miły moy/ wyidziemy ná pole/ mieſzkáć będziemy w dworcach. Porániáć ſię będziemy do winnic/ oglądaimy ieſli kwitnie wino BudBib Cant 7/12.]
cum inf (1): Kto folguie prętowi ſwemu/ nienayzrzy ſyná ſwego/ á kto iy miłuie poránia ſię go ćwicżyć [quaerere facit eum correctionem]. BudBib Prov 13/24.
[W przeciwstawieniu: »poraniać się ... omieszkawać«: Prożno wam porániáć ſię wſtáiąc/ á (długo) omieſzkawáiąc ſiádáć/ ktorzy iećie chleb pracowity BudBib Ps 126/2 (Linde s.v. 2. poranić się).]
Synonimy: 2. pośpieszać, pośpieszać się.
Formacje współrdzenne: poraniać; poranić się.
MN