Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POSYŁAN

Następne hasło: POSYŁANY »

POSYŁANIE (20) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne; teksty nie oznaczają -é.

Fleksja

	sg
N	posyłani(e)
G	posyłaniå
A	posyłani(e)
I	posyłanim
L	posyłaniu

sg N posyłani(e) (3). ◊ G posyłaniå (7). ◊ A posyłani(e) (3). ◊ I posyłanim (2). ◊ L posyłaniu (5).

Składnia przydawki dopełniającej równoznacznej z dopełnieniem sprawcy: posyłanie od kogo (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Wysyłanie na pełnienie misji religijnej (14)
- a. Wyświęcanie duchownego, mianowanie na funkcję kościelną (2)
2. Przekazywanie wiadomości przez wysłannika (1)
3. Zsyłanie, dawanie (3)
4. Prawo pełnienia misji religijnej (2)

1. Wysyłanie na pełnienie misji religijnej (14): wnet zá tym poſyłánim piſſe Yan S. Iż tchnął ná nye/ y rzekł im: Weźmićye ducha S. KromRozm II f4v; SkarJedn 51; Kto nie wchodzi drzwiámi. [Ioann 10/1]) Ci drzwiámi/ to ieſt przez Chriſtuſá/ wchodzą; ktorzy porządnie powołáni y poſłáni bywáią od tych/ ktorym Chriſtus dał tę moc poſyłánia. WujNT 348; Nie ták dziś Apoſtołowie nowi/ ktorzy bieżą nie będąc poſłáni/ áni od Bogá/ áni od ludzi tých/ ktorzy od Apoſtołow moc y vrząd poſyłánia máią. WujNT 652, 387; SkarKaz 203b, 204a.

posyłanie czyje [= kto jest posyłany] (4): Zakon przez Moyżeſzá podány ieſt á łaſká y prawdá przez Iezuſá Chriſtuſá ſtáłá ſie. Gdzie oto tymi dwiemá świádectwy/ nie tylko ſie koniec zakonu y poſyłánia zakonnych Prorokow pokázuie/ ále też y zacność Ewánieliey Chriſtuſowey CzechRozm 93v; LatHar 124; Co ſię drugiey rzeczy dotycze/ o poſyłániu y mocy ś. Apoſtołow y potomkow ich: wiedźieć mamy/ iż temi ſłowy: (Iáko mię Oćiec poſłał/ ták ia was poſyłam:) vczynił ie P. IEZVS vrzędnikámi y ſprawcámi wſzytkie^go kośćiołá ſwego ná źiemi. SkarKaz 205b, 205b marg.

Szereg: »poświącanie (a. poświęcenie) i posyłanie« (2): SkarŻyw 456; Adwentowym y zimie ſłużącym [suchym dniom] to właſnie należy/ co o pośćiech Apoſtolſkich przy poświącániu y poſyłániu pewnych Apoſtołow v Lukaſzá ś. cżytamy. LatHar 124.

a. Wyświęcanie duchownego, mianowanie na funkcję kościelną (2):

posyłanie na co (1): Poſyłánie porządne ná vrząd kośćielny SkarKaz Oooo2c.

Wyrażenie:»posyłanie porządne« (2): Pierwſzy znák [prawdziwych ewangelistów] poſyłánie porządne. SkarKaz 240a marg, Oooo2c.

2. Przekazywanie wiadomości przez wysłannika [do kogo] (1): (nagł) O Posłách cudzoziemskich. (–) [...] A gdźieby Turecki Czauſz/ álbo Moſkiewſki/ álbo Tátárſki goniec przyiechał/ tedy záraz Stároſtá vkráinny/ ma ſługę iednégo wypráwić do X. Arcybiſkupá/ [...] A X. Arcybiſkup [...] do Rad oboygá narodu roſpiſáć zárázem ma/ y czás podobny záłożyć ná ziechánié ſie do przeſłuchánia onégo Poſłá [...]. Sumpt ták do poſyłánia do innych PP. Rad/ iáko ná Poſły [...] y ná té gońce/ ma bydź z ſkárbu náſzégo Polſkiégo y Litewſkiégo SarnStat 45.

3. Zsyłanie, dawanie (3):

posyłanie czyje [= kto jest posłany; G sb] (2): Ná obiáśnienie teyże rzecży/ przypiſano poſyłánie Duchá S. ták Oycu/ iáko y Synowi. LatHar 380; SkarKaz Oooob.

posyłanie czyje [= kto zsyła] (1): Po nich ieſt poćieſzyćiel/ [...] Ktory dźiwnie od Oycá przez Słowo pochodźi/ A zá ich poſylánim do wiernych przychodźi GrzegRóżn N2.

4. Prawo pełnienia misji religijnej (2): By był Arriuſz y Neſtoryuſz y inni/ y cżáſow náſzych przeklęty Luter/ ktory ná przodku poſyłánie od kośćiołá miał/ ſtárſzych ſwoich Biſkupow y kośćiołá ktory go poſłáł/ ſłuchał: áz iego ſię poſłuſzeńſtwá/ ſynowſką powolnośćią/ nie wyłamował: nigdy by był nie zbłądził SkarJedn 52.

posyłanie czyje (1): ieſli [kalwini, luteranie, nowochrzczeńcy] cudow nie máią: tedy poſyłánie ſwoie od Bogá wywieść winni/ iż ie P. Bog ábo przez ludźie y vrząd ſwoy kośćielny/ ábo ſam przez ſię bez ludźi poſyła. SkarKaz 418a.

Synonimy: 1., 2., 3. poselstwo; 1.a. mianowanie, naznaczenie, nominacyja, nominowanie, powołanie.

Cf POSYŁAĆ