[zaloguj się]
[pdf]

NAZNACZENIE (44) sb n

Oba a oraz pierwsze e jasne (w tym w pierwszym a 4 r. błędne znakowanie), końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N naznaczenie
G naznaczeniå
A naznaczeni(e)
I naznaczeni(e)m
L naznaczeniu

sg N naznaczenie (29); -é (8), -(e) (21). ◊ G naznaczeniå (7); -å (6), -(a) (1). ◊ A naznaczeni(e) (3). ◊ I naznaczeni(e)m (1). ◊ L naznaczeniu (4).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. naznaczyć.

1. Znak, cecha (1): Signum, Znák/ cechá/ náznáczenie. Mącz 392a.
2. Ustalenie, postanowienie, wybranie, przeznaczenie kogoś do jakiegoś celu przez mającego władzę lub autorytet; assignatio JanStat, Cn; propositum PolAnt; designatio Cn (20):
Wyrażenia: »naznaczenie czasów [jakich]« (1): Káncellária będzie náuczoná o náznáczeniu czáſów Seymowych SarnStat 30.

»naznaczenie roku« = termini assignatio JanStat (3): A to wizytko iáko ruſzenié y náznáczenié Roku ſłuſznie w Aktá Sądowné przez ſąd y Piſárzá máią bydź wpiſáné SarnStat 808, 811, [1281].

a. Rozkaz, zalecenie, postulat [czyje: G sb (3), ai poss (1)] (4): trudno Dworzánin pozyſkáć ſobie łáſkę páńſką ma onemi przymioty/ ktoreś mu w. m. zá náznácżeniem thych pánow przyznał. GórnDworz Kkv, Ee2; [Podkomorzy] Porządku komory wedle woli KIM y naznaczenia Marszałkowskiego strzedzma ActReg 47; GrabowSet O2v.
b. Przeznaczenie komuś jakiegoś losu lub roli przez Boga; diseretio, coelestis ordinatio, providentia Mącz (8): Discretio, Providentia, Coelestis ordinatio, Roſtropność/ opátrzność/ náznácenie/ Rozdzielenie. Mącz 49a.

naznaczenie kogo do czego (1): gdyś w źwierćiedle naiáſnieyſzego Máieſtatu twego przeyźrzał náznácżenie do żywotá wiecżnego wybránych twoich/ ktorzy mieli być zbáwieni LatHar 294.

naznaczenie czyje [w tym: ai poss (3), G pron (1)] (4): Wiemy też że tym ktorzy miłuią Bogá/ wſzytki rzecży ſpołu dopomagáią ku dobremu/ to ieſt/ tym ktorzy ſą według naznácżenia iego wezwáni. BibRadz Rom 8/28; BielKron 98v; Fatiliter. Przes boskie obiecánie/ Náznáczenie. Mącz 118c; Phil P.

Szereg: »przej(ź)rzenie (a. przeźrzenie) a (albo, i) naznaczenie« [szyk 2:1] (3): WujJudConf 67v; ieſliż zá przycżyną ludzką zgubę ſwą y zniſzcżenie biorą Páńſthwá/ [...] álbo iáko mowią/ z náznácżenia á przeźrzenia Bożego. Phil P; LatHar 93.
c. Mianowanie, powołanie kogoś na jakąś funkcję [kogo] (4): Náznáczenié tych Senatorów na Séymie ma bydź SarnStat 39.

naznaczenie na co [= w jakim celu] (1): Kárdinałow naznáczenie ná wibyeránie Papieżá. BielKron 176v marg.

Wyrażenia: »naznaczenie na krolestwo« (1): StryjKron 427 cf »wybranie i naznaczenie«.

»naznaczenie sukcessora« (1): StryjKron 427 cf »wybranie i naznaczenie«.

Szeregi: »powołanie i naznaczenie« (1): A potym wnet rychło był im zeſłan Duch s. iuż do tey ſpołecżnośći ich/ y iuż do tego powołánia y náznácżenia Apoſtołow dwunaſcie. RejPos 287v.

»wybranie i naznaczenie« (1): Krol Kázimierz [...] złożył Siem w Krákowie/ ná ktorym o wybrániu/ y náznáczeniu pewnego potomká y ſucceſſorá po ſobie ná Kroleſtwo Polſkie z Pány y Sláchtą rádził StryjKron 427.

3. Informacja pisemna lub ustna (16):
a. Wymienienie, wskazanie [czego] (3): Vkazánie á náznácżenie mieyſc oſobliwſzych RejAp Ddv żp.

naznaczenie dla czego [= w jakim celu] (2): (nagi) Krothkie náznácżenye mieyſc oſobliwſzych/ dla prętſzego ználezyenia. (—) B. BOgáctwo/ táiemny iad. Liſt 11. Bogáći/ niewolnicy. 13. RejWiz Cc4; RejAp Dd.

b. Notatka, wyciąg, uwaga; protocollum Mącz, Calep; annotatio, collectanea Mącz (7): Annotatio, Náznáczenie/ Przipiſánie. Mącz 250d; ále ieſli tych znákow przy literách niemáſz/ iuż tám pewnie náznáczenié będźie ná kráiu kárty SienLek S [ss].

naznaczenie czego (2): Protocollum, quasi prima concinatio et raptim confecta scriptura, quac meliorem compositionem desiderat, Krótkie naznáczenie nácechowánie piſárskie/ piſánia álbo ſpráwy nieyákiey/ z którey potim ſzerzey w xięgi piſzą Mącz 327d. Cf naznaczenie czego do czego.

naznaczenie czego do czego [= w jakim celu] (1): Protocolum ‒ Protocul, krotkie naznaczenie rzeczy doſzerſzego napiſzu. Calep [866]b.

naznaczenie z czego (2): Collectanea, Zebránie á náznáczenie ze wſzech xiąg. Mącz 187c.

Wyrażenia', »naznaczenie dla pamięci« (2): Hypomnema ‒ Naznaczenie dla pamieczy, wikląd. Calep 495a.

»skrajne naznaczenie« = margines (2): Y tego też zámilcżę/ że ſię Theofiláktowi w tym krzywdá dźieie/ gdy ſię nim táki wykład (w ſkraynym náznácżeniu) podpiera CzechEp 152.

c. Przepowiednia, zapowiedź [kogo, czego = o kim, o czym] (6): (marg) Náznácżenie Kryſtuſá. (‒) A tu ſie ſpełniło proroctwo ono: Nie będzye wzyętá laſká krolewſka Zydom/ áż przydzye then który ma przyść/ bo to było iuż cżáſu národzenia Páná Kryſtuſá. BielKron 118, 2 marg, 3 marg, Llllv [2 r.]; Iezus Kryſtus [...] Przyśćia ſwego náznácżenie/ dał znaki w Nowym zakonie ArtKanc 20v.
4. Zrobienie pierwszych linii w rysunku (2): Adumbratio, Nácechowánie pierwſze nákriſzenie náznáczenie. Mącz 502a.

naznaczenie czego (2): Umbrae pictorum, Pierwſze liniye málárskie/ pierwſze náznáczenie málowánia. Mącz 501d.

*** Bez wystarczającego kontekstu (5): Assignatio, Náznáczenie/ vmówienie/ poſtánowienie. Mącz 392c; Designatio ‒ Naznaczenię, pokazanie. Calep 311b, 105b, 313a, 314a.

Synonimy: 1. cecha, znak; 2. postanowienie, umowienie; c. mianowanie, nominowanie, powołanie, wybranie; 3.a. ukazanie; b. przypisanie, wykład, zebranie; 4. nacechowanie.

Cf NAZNACZYĆ, NIENAZNACZENIE

AL