[zaloguj się]
[pdf]

POŚMIEWANIE (13) sb n

o oraz a jasne, oba e pochylone.
Fleksja
sg
N pośmiéwanié
G pośmiéwaniå
A pośmiéwani(e)
I pośmiéwaniem, pośmiéwanim

sg N pośmiéwanié (2). ◊ G pośmiéwaniå (3); -å (2), -(a) (1). ◊ A pośmiéwani(e) (5). ◊ I pośmiéwaniem (2) TarDuch, KochMRot, pośmiéwanim (1) OpecŻyw; -em (1), -(e)m (1).

Składnia przydawki dopełniającej równoznacznej z dopełnieniem sprawcy: pośmiewanie od kogo (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Wyszydzanie, wyśmiewanie (13): O krolu wſſe chwály/ iakos ty dzis zeſromotzon tym żaloſnym poſmiéwanijm OpecŻyw [123]v, 132; TarDuch [C4]; Te wſzytkie rzeci acżkolwiek ſie tam w prawdzie przydawaią, wſzakoż gdy ludzie z tich tam krain do nas przychodzą wſtydaią ſie tego powiadać dla poſmiewania. MiechGlab *5v; Będźiećie w nienawiśći v wſzech dla mnie wſzędźie/ ćierpiąc też pośmiewánie, y rozlicżne nędze ArtKanc I20, D12v.

pośmiewanie kogo [= z kogo] (2): Iezuſa miłégo na krzyżu poſmiéwanijé. OpecŻyw 142 [idem] OpecŻywSandR nlb 5.

W połączeniu szeregowym (1): Cierpiał PAN wielkie vdręcżenie/ ſpráwuiąc náſze zbáwienie/ gorącość, głod, y też prágnienie/ od wſzech Zydow pośmiewánie. ArtKanc C16v.

Szeregi: »lekkość i pośmiewanie« (1): zá tęto lekkość/ y pośmiewánie pomſtę słuſzną nád nimi vcżynię. HistRzym 42.

»pośmiewanie albo urąganie« (1): a nieprzeſtáwáy od vcżynkow dobrych dlá poſmiéwaniá albo vrąganiá ludſkiégo OpecŻyw 52.

Wyrażenie przyimkowe: »na pośmiewanie« (1): Iezu kthorys od ryczerzow odzieniem pawłocżyſtem na poſmiewanie był oblecżon. TarDuch [C4].

Personifikacja (1): Chełpliwość z poſmiéwániem pátrzą ſobie w oczy. KochMRot Cv.

Synonimy: nagrawanie, natrząsanie, oszczerzanie.

Cf NAŚMIEWANIE, POŚMIECH, POŚMIECHOWISKO, POŚMIEWAĆ

MP