1. Spotykać [co (żywotne)] (1): Drugi ras z nim ſie zetkáłá [liszka z lwem]/ Nieco ſie wżdy przelęknęłá: Ale więtſzą śmiáłość bráłá/ Im cżęśćiey lwá potykáłá. Trzeći ſie ras z nim zetkáłá/ A iuż ſie nic nie lęknęłá. BierEz H3v.

2. Stawać się czyimś udziałem; factum esse Vulg; accidere, cadere, contingere, evenire, fieri, incidere, obtingere, obvenire Cn [kogo, co (żywotne)] (63): LibLeg 11/139v; z wielkiego miłoſierdzia twego potykaią nas dziwne a rozliczne dobrodzieyſtwa twoie miły panie RejPs 211v; nie wiem żywli z fraſunku wielkiego Czo gi cżęſto potyka za żywota iego RejJóz O4v, E3v; KrowObr B2v, 9; Aleś ty [mówi Paweł do Tymoteusza] doſzedł moiey náuki/ poſtánowienia/ przedſie wźięćia wiáry/ nie ſkwápliwośći/ miłowánia/ ćierpliwośći/ przeſládowánia/ mąk/ iákie mię potykáły w Antyochiey/ w Ikonium/ w Liſtrach Leop 2.Tim 3/11; BibRadz I 138c marg; Stárał ſie też [papież Innocencyjus] iákoby był Maurom y inym nieprzyiacielom odpárł/ ále zamieſzki ktore go potykáły ty mu przekażáły BielKron 186v, 104v, 213v; HistRzym 16v; A ták tu obácż co to ieſt Páná miłowáć á ſłow iego ſłucháć/ á iákie cie s tego dobrodzieyſtwá á vpominki potykáią. RejPos 145; A ciebie [człowiecze] tu potykáią tákie dáry/ tákie ſkárby/ nie tylko tego docżeśnego á nędznego ſwiátá/ ále onego ſławnego kroleſtwá/ ktorego ſkárbu áni mol áni rdzá żadna nie gryzie RejPos 146v, 130, 145, 146v; A Pátrzay ná ony poććiwe ludzi wieku ſtárego/ iáko v ſiebie thák poważne klenoty vważáli. [...] iż ſtali mocno przy cnocie á przy wolnośći Rzecżypoſpolitey. A toć ie też thám wielkie dobrodzieyſthwá potykáły/ á wżdy woleli y páńſtwá y gárdłá potráćić/ á ſławę ſobie nieſmiertelną zoſtáwić RejZwierc 38, 142; CzechRozm 229v; vbodzy ſkupiwſzy ſię ráno/ zágrzewáli ſię ná ſłońcu: y vkázowáli ſobie domy/ gdzie ie cżęſto iáłmużny potykáły SkarŻyw 98; CzechEp 72, 337 [2 r.]; Dla cżego też toż nas ſzcżęśćie/ ktore drugich przed námi potykáło/ potykác muśi NiemObr 12, 101, 130; ROſkoſzy na świát ſczéréy niepodano/ Ale do káżdéy żółći przymiéſzano. Zkąd ćię potyka/ co twéy duſzy miło/ Maſz przijąć y to/ co nie gmyśli było. KochFr 72; ArtKanc S; GórnRozm H4v; OrzJan 67; LatHar 240, 284, 327; Ktoremu [diabłu] ſię ſprzećiwiayćie mocni w wierze: wiedząc iż też vtrapienia potykáią bráterſtwo wáſze/ ktore ieſt ná świećie. WujNT 1.Petr 5/9, s. 217, 1.Petr 4/12; przez przyśięgi á tym więcey nieſpráwiedliwe/ y Bogá wielka háńbá/ y ludzi wielka ná duſzy zgubá potykáłá. PowodPr 49, 53; SkarKaz 45b; CiekPotr 49; CzahTr E3v.

potykać od kogo (16), od czego (żywotne) (1): A czem bych też miał inem moy Pánie ćieſſyć duſſę moię iedno rozlicznemi dobrodzieyſtwy twemi/ ktore potykáły od ćiebie przodki náſſe RejPs 63v; Bo każde^go mile przyimowáł/ niczyią mową niegardźił na łaianiá i vſzczypliwé mowy/ ktore^go [lege: ktore go] odie^go powynowátych i od inſzych potykały/ ſkromniuczko odpowiedáł MurzHist T2; BibRadz 1.Mach 10/5; OrzRozm G2; A tu ſobie vważ/ á thu ſie dotkni nędzny włodárzu/ cżymeś to záſłużył temu Pánu ſwoiemu/ [...] iż cie thákie ſzáfunki/ tákye włodárſtwá/ á tákie dobrodzyeyſtwá potykáią od tego Páná twoiego. RejPos 192, 185, 292, 326; Bo ſie iuż tym ſpoſobem/ wſzeláka pomſtá odeymuie/ zá krzywdy wſzelákie ktoreby nas od kogo potykáły. CzechRozm 242, 81v, 226v; W którą rzecż/ gdy kto okiem zdrowym weyźrzy/ á przypátrzy ſię z drugiey ſtrony ludowi Chriſtyáńſkiemu/ [...] á przytym to vważáć będźie/co tych/ y dla cże^go/ od kogo/ y zá cżyim powodem potyka: mam zá to/ iż będźie muśiał wyznáć/ iż iuż ieſt Antychriſt CzechEp 369, 72, 405; NiemObr 9, 106; KmitaSpit B4v.

potykać skąd [= od kogo] (1): Thez niech yey m. powie yz yą ta rada pothika skoroni polskiey zebi y.m. pewnich rzeczi za niepewne pvsczacz nie raczila LibLeg 11/41v.

3. Obdarzać, dawać, ofiarować; dare, deferre, inferre, ingerere Cn [kogo czym] (3): Venus mi ią [Helenę] ſámá Napierwey zálećiłá/ y zá żonę dáłá. Ludzie/ widzę/ v Bogá ſzcżęśćia ſobie proſzą/ A ia kiedy mie z chęći ſwey tym potykáli Miałem gárdzić? KochOdpr B4.

4. Zwracać się do kogoś [kogo czym] (4): z tą ſławą zácżnieſz [królu] pánowánie/ Ktora ſnadź będźie nád wſzyſtkich mniemánie: Tym ćię potykam/ gośćiu w Polſzcże drogi/ Niźli przeſtąpiſz bramy pierwſzey progi. GrochKal 27; CiekPotr 7.