[zaloguj się]
[pdf]

POUPADAĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); -pad- (1) Leop, -påd- (1) BielKron.

Fleksja
praet
sg pl
3 m m pers poupadali
n poupadało subst poupadały
plusq
pl
3 subst były poupadały

praet 3 sg n poupadało (1). ◊ 3 pl [m pers poupadali.] subst poupadały (1). ◊ [plusq 3 pl subst były poupadały.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Paść, upaść (o wielu) (2):
1. [Lecąc bezwładnie z góry, zatrzymać się na jakiejś stałej powierzchni; cadere Vulg:

poupadać na co: Drugie zaś [ziarna] poupádáły ná mieſcá ſkáliſte/ gdzie niemogły mieć wiele źiemie Leop Matth 13/5.

Przen:
Fraza: »z rąk [czyich] miecze i zbroje poupadały« = wszyscy zaprzestali walki: Iákoż iśćie w rzecży poſpolitey nie bywáłá ćiężſza niebeſpiecżność/ nie bywáłá nigdy więtſza waśń/ iáko ná on cżás/ á wżdy zá radą á zá cżuynośćią moią/ z rąk práwie złych a zápámiętałych ſynow źiemſkich/ bárzo prętko zbroiá y miecże były poupadáły CiceroKosz 41.]
2. [Wpaść do czegoś, pogrążyć się w czymś; przen [w co]: tedyć dziſia dopiroſz widzimy iáka pánuie roſpuſthność/ zácżym do wiele złego ich [młodych ludzi] przywiodłá/ nie ieden z Roboamem vtráćił páńſtwo/ nie iednemu z Ikáruſem ogorzáły ſkrzydłá/ y poupadáli w morze Bánicyiey/ nędze/ y nieſławy. GilPos 127.]
3. [Zginąć w bitwie: Byłá thá bitwá bárzo krwáwa/ ábowiem y w tym y w owym woyſku doſyć wiele ludu poupadáło/ á zwłaſzcżá w woyſku Greckim. HistTroj I2v.]
4. Zawalić się, ulec zniszczeniu; cadere Vulg (2): kościoły/ mury/ około miáſtá wſzytko poupadáło BielKron 185v.
Szereg: »poupadać, pokazić się« (1): Okrzyk cżyńćie przećiwko niemu [Babilonowi]/ zewſſądći dáło rękę/ poupádáłyć fundámenty iego: pokáźiły ſie mury iego [ceciderunt fundamenta eius, destructi sunt muri eius] Leop Ier 50/15.

Synonimy: 3. poginąć, polec; 4. pokazić się, poniszczeć, popsować się, skazić się, zepsować się, zniszczyć się.

Formacje współrdzenne cf 2. PAŚĆ.

Cf [POUPADAŁY]

MN