Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POZDARZYĆ

Następne hasło: [POZDEJMOWAĆ] »

POZDARZYĆ SIĘ (4) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja

inf	pozdarzyć się

conditionalis
	sg
3	m	by się pozdarzył
3	f	by się pozdarzyła

inf pozdarzyć się (1). ◊ fut 3 sg pozdarzy się (1). ◊ con 3 sg m by się pozdarzył (1). f by się pozdarzyła (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Zdarzyć się, przytrafić się (2)
2. Potoczyć się pomyślnie, poszczęścić się (1)
3. Okazać się przydatnym, użytecznym (1)

1. Zdarzyć się, przytrafić się [komu] (2): Mikołay Sieniáwſki Woiewodá Bełſki potym Ruſki/ radby też był widział co ludzie zacni cżynią/ ále mu ſie tego nigdy pozdárzyć nie mogło. RejZwierc 274v, 50v.

[pozdarzyć się ku czemu: A gdzie tey ſpolney miloſci y vcżciwoſci niemaſz: temu nie ieſt Krzeſcianſkie Małżenſtwo/ ale ieſt roſtirk a poganſkie plugaſtwo/ abowiem ieſli tam ieſt miłoſc: tedy ieſt barzo cieleſtna a bydlęca/ a ieſli ſię pozdarzi ku mierzionoſci a nie dobrey woley: tedi wiecżna żałoſc Ekonom I3v.]

2. Potoczyć się pomyślnie, poszczęścić się [komu] (1): IEden kiedy ſzedł w drogę/ kſiędzu ſie ſpowiedał/ A ieſliby co ználazł/ pewnie mu obiecał/ Nápoły z nim rozdzielić/ by zań prośił Bogá/ Aby mu ſie ſzcżęſliwa pozdárzyłá drogá. RejFig Ee2.

3. Okazać się przydatnym, użytecznym [ku czemu] (1): [człowiek poczciwy ma starać się o to] iákoby wżdy ony látá ſwe/ y látá dálſze [...] ták wiodł/ thák ſpráwował/ iákoby wżdy w nich żywot ſwoy ſtánowił ku cżći Pánu Bogu [...]/ tákże ieſliby ſie do thego pozdárzył ku ſłużbie Rzecżypoſpolitey y oycżyznie ſwoiey RejZwierc 30v.

Synonimy: 1. przytrafić się, trafić się; 2. pofortunić się, poszczęścić się, powieść się.

Formacje współrdzenne cf DAROWAĆ.