[zaloguj się]
[pdf]

PROKURAT (12) sb m

o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
N prokuråt prokuråci
G prokuråta
A prokuråty

sg N prokuråt (4). ◊ G prokuråta (1). ◊ pl N prokuråci (4). ◊ A prokuråty (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Pełnomocnik strony w procesie sądowym, obrońca; orator Mącz (12): Nárzekáią ná iákieś záwżdy prokuraty/ Ze ie ktemu zwodzili iákiemiś páraty. RejWiz 162, 162 marg, Ddv; RejZwierz 63; KochSat B2; Orator, Wymowcá/ Procurat Sprawcá rzeczy. Mącz 270a; Prokuraty daſz kárać gdy złey rzeczy bronią/ Przedáyna v tych gębá Prot D3v; BielSat Ev; Controwerſiy piſánych nigdy nie cżynili/ Ięzycżni Prokuraći Sędzią nie kręćili. BielRozm 34.

W połączeniu szeregowym (1): Z Strony perſon Sędźiégo, Podſędká, Pifárzá, Procuratá, Woźnégo, etć. poſtępki y okolicznośći, doſtátecznie ſą w ſámym Státućie wysſzéy opiſáné SarnStat 1265.

Szeregi: »prokurat i sędzia« (1): Exceptie/ gwary/ dilácie: Noua emergentia: y áppellácie. Tymi dłużnik nárabia/ poko mu ich ſtawa: A potym też Prokurat y Sędźia vſtawa. KlonWor 73. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»prokurat albo trybunalista« (1): Medykli to mądry [...]: Prokurat álbo Trybunáliſtá/ [...] ieſli domowych rzecży zániecha/ [...] głupſtwem wielkim á páięcżyną iego rozum ſie będźie zdobił. GostGospSieb +2.

Synonimy: adwokat, obrońca, patron, prokurujący, rzecznik.

Cf PROKURATOR

EB