[zaloguj się]
[pdf]

[PROZELIT sb m

Tekst nie oznacza ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w pro-).

Fleksja
sg pl
N prozelitowie
A prozelita
I prozelit(e)m

sg A prozelita. ◊ I prozelit(e)m. ◊ pl N prozelitowie.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Nowy wyznawca jakiejś wiary [proselytus – obcy, który przyjął naszę wiarę i zakon, wstępień w naszę wiarę, uczęsnik naszej wiary i zakonu Mącz 327b; nowowierny, który się świeżo do wiary prawej z pogaństwa nawrócił, bądź w starym testamencie do Żydow, bąck w nowym do krześcijan prawowiernych albo katolików – proselytus Cn]: [fałszerze, tj. heretycy] Krążyli/ biegáli/ á nie poſyłałem ia ich, tho ieſt/ ſam Szátan ich Mágiſterſztuk roſpalał ie że nie litowáli około morzá y po kráinach krążyć/ áby ták mogli vcżynić ktorego [...] prozelitá GilPos 204v, 205v.
a. Poganin, który przyjął judaizm: Drudzy byli Proſelitowie kthorzy byli rodem s Pogánow/ ále ſie też obrzezowáli/ y wſzytki obrzędy nabożeńſthwá żydowſkiego chowáli. GilPos 77v.

Synonimy: nowochrzczony, nowokrzczeniec, nowonawroceniec, nowowierca.]

MPi