« Poprzednie hasło: PRZECHRCIĆ | Następne hasło: (PRZECHRZCIĆ SIĘ) » |
PRZECHRZCIĆ (3) vb pf
przechrzcić (1), przechrcić (1), przekrzcić (1); przechrzcić StryjKron; przechrcić MurzNT; przekrzcić GórnDworz.
e jasne.
inf | przechrzcić |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | przechrzcił | m pers | przekrzcili |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | przechrzcz(o)no |
[inf przechrzcić.] ◊ fut 1 sg przekrzczę (1). ◊ 3 pl przechrczą (1), [przechrzcą]. ◊ praet 3 sg m przechrzcił (1). ◊ [3 pl m pers przekrzcili. ◊ impers praet przechrzcz(o)no.]
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.: przechrzcić, przekrzcić.
- 1. Nazwać (3)
- 2. [Zmienić komuś wiarę]
przechrcić kim (1): kiedy zaś będźie człowiek otworzyſty rć. hnet i pjiakiem rć przechrczą choc téſz na deń niebędźie nic miernieiſzégo MurzNT 51.
[przekrzcić co czym [= jak]: iáko rozum/ ſam tho ieſt dar Boſki cżłowiekowi [...] ták wſſyſtki náuki kthore ſniego pochodzą/ dobrze ie theż pierwſſy ludzie dáry Boſkiemi przekrzćili Leop *A2.]
[przechrzcić kim: Iako téſz gdzie śię naidzie miaſto wierzymy/ wierzámi [!]/ miaſto patrzymy/ patrzámy/ [...] abo co tęmu podobno/ tam niektorzy drugiego czechem od czyrwieńſka przechrzcą MurzNT B4.]
przekrzcić jak (1): náiduię ia iedną drogę [...] áby cżłowiek ták z mową/ iáko y s ſpráwámi namniey ſie nie wydwarzał/ iedno niedbále iákoś á wrzkomo tego ſobie niemáiąc ni zacz wſzytko cżynił/ á thá zmyſlona niedbáłość (iż tho ták przekrzcżę) nizacżmienie/ żeby vmieiętność pokrywáło/ y pokázowáło ták ludziom/ iż ono czo cżłowiek cżyni/ ſámo mu ták płynie GórnDworz E7.
cum A lat (1): iáko też Biſantium/ Conſtantin wielki/ Romam nouam przechrzćił StryjKron 41.
Synonimy: 1. mianować, nazwać, przezwać; a. przebierzmować.
Formacje współrdzenne cf KRZCIĆ.
DDJ