[zaloguj się]
[pdf]

PRZEKWINTOWAĆ (4) vb impf

e, o oraz a jasne.

Fleksja
inf przekwintować
indicativus
praes
sg
1 przekwintuję
3 przekwintuje
imperativus
sg
2 przekwintuj

inf przekwintować (1). ◊ praes 1 sg przekwintuję (1). ◊ 3 sg przekwintuje (1). ◊ [imp 2 sg przekwintuj.] ◊ part praes act przekwintując (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

1. Stroić żarty, dowcipkować, drwić (3):

przekwintować z kim (1): Siedźiſz ſobie [Lucyperze] przekwintuiąc Z Bogiem/ by zrownym żártuiąc. MWilkHist E3v.

Zwrot: »przekwintować sobie [przeciwko komu], sam sobie« [szyk zmienny] (1:1): Gannitu aliquem incessere, Nágábáć/ Náziwáć kogo álbo przekwintowáć ſobie przeciwko komu. Mącz 142c; Ad idem bráćia ad idem Do browáru z owym dźiádem. Co ſam ſobie przekwintuie Iż v drzwi Iezuſa cżuie. MWilkHist E3.
Szereg: »przekwintować, żartować« (1): MWilkHist E3v cf przekwintować z kim.
2. Swawolić, pozwalać sobie na zbyt wiele; lascivire Mącz; luxuriare Cn (1): [Przekwintuię/ Ineptio, lascivio, lenocinor. Volck Ttt4.]
Zwrot: »przekwintować sobie« (1): Lascivio, Pieſzczę ſie/ Przekwintuyę ſobie. Mącz 184d.
3. [Wybredzać; fastidire, fastidiose gerere Cn:

przekwintować w czym: Nie káżdemuć chleb ſwoy właſny płuży/ Ták iáko więc gdy v kogo ſłuży. Przebiera/ á potráwy ſzácuie/ W chlebye cudzym/ ſobye przekwintuie. WirzbGosp A3.

Zwrot: »przekwintować sobie« [szyk zmienny]: Bierz od Páná coć dáie/ y kędyć dáie/ y iákoć dáie/ á nie przekwintuy ſobie ſzyderſkim práwie obycżáiem. GrodzCzyś I 109; WirzbGosp A3.]

Synonimy: 1. drwić, dworować, naśmiewać się, przekwiecać, szydzić, żartować; 2. swawolić.

Cf PRZEKWINTOWANIE

MN