« Poprzednie hasło: [PRZEPRAWNY] | Następne hasło: 2. [PRZEPRAWOWAĆ] » |
1. PRZEPRAWOWAĆ (9) vb impf
Wszystkie samogłoski jasne.
inf | przeprawować | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | przeprawuję | |||
3 | przeprawuje | przeprawują |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | przeprawowåł | m pers | przeprawowali |
fut | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | będzie przeprawowåł |
imperativus | |
---|---|
pl | |
2 | przeprawujcie |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | by przeprawowali |
inf przeprawować (3). ◊ praes [1 sg przeprawuję.] ◊ 3 sg przeprawuje (2). ◊ [3 pl przeprawują. ◊ praet 3 sg m przeprawowåł. ◊ 3 pl m pers przeprawowali.] ◊ fut 3 sg m będzie przeprawowåł (1). ◊ [imp 2 pl przeprawujcie. ◊ con 3 pl m pers by przeprawowali.] ◊ part praes act przeprawując (3).
Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w. s.v. przeprawić.
- 1. Umożliwiać przedostanie się na drugi brzeg (1)
- 2. Torować, wytyczać drogę; przen (4)
- 3. Leczyć umożliwiając odpływ płynów, udrażniać (1)
- 4. Łagodzić gniew, przepraszać (1)
- 5. Uiszczać zasądzoną karę
(1)
- Przen (1)
- 6. Zmieniać (1)
przeprawować kogo (1): á drugą cżęść [wojska] Ceſarz z wielką prętkośćią przepráwuie BielKron 306v.
[przeprawować co przez co na czym: wozy przez Dzwinę ná płtách przepráwuią RymszaDeket 34.]
przeprawować co komu (1): Deprecator, Prziczińcá/ przepráwiáyąci/ ten który przepráwuye komu co álbo ſie ſam wymawia. Mącz 320b.
Synonimy: 1. przeprowadzać; 4. jednać, przepraszać.
Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.
LWil