« Poprzednie hasło: PRZEPUNKTOWANY | Następne hasło: [PRZEPURGOWAĆ SIĘ] » |
PRZEPURGOWAĆ (11) vb pf
e, o oraz a jasne.
inf | przepurgować |
---|
inf przepurgować (3). ◊ fut 1 pl przepurgujem (1). ◊ part praet act przepurgowåwszy (7).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
przepurgować kogo (3), co [ciało] (5): Przeto przepurgowawſzy go [chorego] dobrze/ á meaty w niém zgotowawſzy/ á otworzywſzy/ ſpoſabiáią go do wody/ ná dni dźieśięć Oczko 19v; Przeto tákowégo pićia/ vżywáć ſye godźi/ (przypomiónę/ dobrze przepurgowſzy [!] ćiáło) kiedy pierśi phlegmá zálęże/ kiédy wątrobá żyły zámuli Oczko 22v; Nic thedy po téy Philozophijéy temu/ co ſye w ćieplicách léczyć chce/ gdyż mu to będźie doſyć/ ćiáło dobrze przepurgowawſzy/ przy dobréy myśli/ diéćie mieyſce dawſzy/ rządnie wſzyſtkiégo záżyć Oczko 30v, 21v, 26, 28v, 37v, 38.
W charakterystycznych połączeniach: przepurgować chorego, ciało (2); przepurgować dobrze (6).
Synonimy: przeczyścić, przepuścić.
Formacje współrdzenne cf PURGOWAĆ.
Cf PRZEPURGOWANIE, PRZEPURGOWANY
SBu