« Poprzednie hasło: [PRZETRZĄŚĆ] | Następne hasło: [PRZETRZEĆ SIĘ] » |
PRZETRZEĆ (6) vb pf
Oba e jasne.
inf | przetrzeć |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | przetarłem | m pers | |
3 | m | m pers | przetarli |
inf przetrzeć (3). ◊ praet [1 sg m przetarłem.] ◊ 3 pl m pers przetarli (1). ◊ part praet act przetarszy (2).
Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.
- 1. Przesunąć czymś po powierzchni czegoś, powodując wytarcie, oczyszczenie; przen (2)
- 2. Oczyścić z przeszkód, utorować komuś drogę; jadąc drogą przed innymi, uczynić ją łatwiejszą do przebycia, przejezdną; przen (1)
- 3. Przepuścić przez sito w celu uzyskania jednolitej masy (1)
- 4. Przepiłować (2)
- *** [Bez wystarczającego kontekstu]
»oczy sobie przetrzeć« = zauważyć, zrozumieć to, co przedtem uchodziło uwadze (1): Przeto chcęmyli ſerdeczną miłość ſwą pokázáć przećiwko Pánu Bogu [...]/ więc y przećiwko miłey oyczyznie ſwey [...]/ chcęmyli nie vtráćić nadrożſzych kleynotow y wolnośći ſwoich/ trzebá żebyſmy z ták twárdego y dawnego ſnu niedbáłośći náſzey ocknęli/ á oczy ſobie przetárſzy/ y co ſię z námi w koło práwie dzieie/ obaczywſzy. VotSzl Bv.
Synonimy: 1. przeczyścić, przepolerować; 2. przedrzeć, przetorować, utorować; 4. przerznąć.
Formacje współrdzenne cf TRZEĆ.
Cf PRZETARCIE, PRZETARTY
MPi