« Poprzednie hasło: RZECZNOŚĆ | Następne hasło: 2. RZECZNY » |
1. RZECZNY (9) ai
e jasne.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | rzeczny | f | N | rzecznå | n | N | rzeczn(e) |
A | A | A | rzeczné |
pl | ||
---|---|---|
D | rzecznym |
sg m N rzeczny (1). ◊ f N rzecznå (1). ◊ A rzeczną (1). ◊ n N rzeczn(e) (1). ◊ A rzeczné (4); -é (4), [-(e)]. ◊ pl D rzecznym (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (trzy z niżej notowanych przykładów) s.v. 1. rzeczny.
W przeciwstawieniach: »mniemany, rozumny, [słowny] ... rzeczny« (2): Tęſz [!] oni [ludzie chutkiego dowcipu] do składania wierſzow/ y rozumnym wmieiętnośćiąm [!]/ a ci [ludzie skuteczni w rozsądku] ad reales/ to ieſt rzecżnym godzą ſię. KwiatKsiąż Kv; SkarKaz 349a; [HerbOdpow Ii7 (Linde)].
»rzeczny i prawdziwy« (1): Ten [Chrystusa] obraz ná duſzy ieſt tá ſpráwiedliwość nie mniemána/ ále rzeczna y prawdźiwa. SkarKaz 349a.
»rzeczny i skuteczny« (1): Drudzy ſą ktorzy ſie tym [koncepcją jedności Boga Ojca i Syna] nieiáko brzydzą/ y ſámiſz to borzą: vkázuiąc rozdział ábo roznicę miedzy oycem y ſynem: nie perſonalem tylko/ iáko oni mowią: to ieſt wedle Oſoby: ále realem/ to ieſt/ rzecżną y ſkutecżną. CzechRozm 12v.
Synonimy: istotny, isty, niewątpliwy, pewny, prawdziwy, rzeczywisty.
Cf WSZERZECZNY
MN