[zaloguj się]
[pdf]

PRZYCZYNIONY (5) part praet pass pf

o jasne.

Fleksja
sg
mNprzyczyniony fN nNprzyczynion(e)
G Gprzyczynion(e)j G

sg m N przyczyniony (3). ◊ f G przyczynion(e)j (1). ◊ n N (attrib) przyczynion(e) (1), [(praed) przyczyni(o)no cf PRZYCZYNIĆ impers fut].

Sł stp brak, Cn s.v. przydatny, przybyły, Linde XVII(XVIII) w. s.v. przyczynić.

1. Dołączony, dodany; adiectivus, afficticius Mącz, Cn; emboliarius Mącz; additus, adiecticius, affictus, assumptivus, assumptus Cn (5): Emboliarius, Wrzucony/ Przicziniony. Mącz 102b, 127c, 162a.
Wyrażenie: »przyczynione przyrodzenie« = druga natura (1): Abowiem nałog/ iáko okazáły on w náuce y cnoćie Doktor/ Auguſtyn S. nápiſał [...] ieſt druga náturá/ y przycżynione przyrodzenie. LatHar 1.
a. O tekście: przytoczony (1): To tedy o Kalwinie nád Oycá wiecżnego/ Maſz iakąś wielką Iſthność zá Bogá ſwoiego Przetoć pełno w twym piśmie wſzędy they Iſtnośći (marg) Iſtność Bog Sofiſtow/ cżythay Káp. 13. kſiąg I. przycżynioney Inſtit: [= Christianae religionis institutio] Kálwinowey. (–) GrzegRóżn [N3].
2. [Powiększony, pomnożony (o zjawiskach społecznych): Był ten zwycżay po káżdey bitwie zwyćiężoney/ Krol wolnośći potwierdzał záwſze przycżynioney. ZbylPRozm B3v.]

Synonimy: 1. przydany, przyprawiony; a. dołożon; 2. pomnożony, powiętszony, przydany, rozszyrzony, umocniony.

Cf PRZYCZYNIĆ

ALKa