• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
    • 229. Zasady ogólne
    • 230. Kryteria doboru cytatów
    • A. Objętość i zawartość cytatu
      • 231. Kryteria długości cytatu
      • 232. Opuszczanie pewnych części
      • 233. Skracanie cytatu dla wyrazów w zdaniu złożonym niewspółrzędnie
      • 234. Skreślenia
      • 235. Uzupełnianie cytatów
      • 236. Cytowanie tekstów wierszowanych
      • 237. Biblizmy
    • B. Cytowanie odrębnych partii tekstowych
    • C. Wstawki w klamrach
    • D. Cytaty podobne
    • E. Układ cytatów
    • F. Transliteracja cytatów
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

232. Opuszczanie pewnych części.

Przy cytowaniu długich zdań można opuszczać pewne ich części, pod warunkiem że nie ulegnie przez to wypaczeniu semantyczna, stylistyczna lub składniowa struktura cytatu. Tekst opuszczony sygnalizujemy za pomocą trzech kropek w klamrze. Przy stosowaniu tego sposobu skracania zalecany jest umiar, np. należy unikać wprowadzania do cytatu zbyt wielu partii wykropkowanych, zwłaszcza oddzielonych od siebie bardzo krótkimi częściami tekstu. Nie warto też stosować opuszczeń dla jednego lub dwu wyrazów.
W części polskiej Mącz opuszczamy bez sygnału końcówki rodzajowe.
W cytatach z argumentów biblijnych opuszczamy liczby oznaczające numery wersetów.

a. W łacińskiej części słowników.

W cytatach z łacińskiej strony słowników opuszczamy bez kropkowania uwagi i skróty gramatyczne i fonetyczne, tj. końcówki i formy innych przypadków, oznaczenia rodzajów, kategorii gramatycznych (np. adverbium), typy odmiany (prim., sec. itd.), sygnalizowanie długości i akcentuacji (pen. a. penult., lon. a. cor., a. prod.).
Uwagi o budowie i pochodzeniu wyrazu (np. composita, verbale, dimin. itd.) opuszczamy z kropkowaniem albo – jeżeli wyda się to pożyteczne z jakiegoś powodu – wprowadzamy do cytatu.
Nie zaczynamy cytatów od słów takich, jak: ut, etiam, idem, item, unde. Nazwiska przytaczanych autorów opuszczamy kropkując.