• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
    • 98. Zasady ogólne
    • 99. Słownik staropolski
    • 100. Słownik Knapskiego
    • 101. Słownik Lindego
    • 102. Notowanie innej postaci wyrazu
    • 103. Użycia sub voce
    • 104. Inne znaczenie
    • 105. Forma graficzna uwag o słownikach
    • 106. Hasła u nas niewystępujące
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

99. Słownik staropolski.

Istnienie lub brak naszego hasła w Słowniku staropolskim (z uwzględnieniem aneksu) sygnalizujemy w postaci uwagi:

Sł stp notuje

albo:

Sł stp brak.

a. Aneks.

W zależności od tego, czego dostarcza Cn, zapis z aneksu może brzmieć:

Sł stp (aneks), Cn notuje

– lub:

Sł stp (aneks) notuje, Cn brak.

b. Słownik staropolskich nazw osobowych.

Jeżeli stwierdzimy w Sł stp brak naszego hasła rzeczownikowego lub przymiotnikowego, sprawdzamy dodatkowo w Słowniku staropolskich nazw osobowych i pozytywny rezultat poszukiwania notujemy następująco:

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje.

Przed Cn notuje piszemy jak normalnie tylko skrót tego tytułu.
Oczywiście nie wciągamy tu haseł przypadkowo równobrzmiących, których pochodzenie lub budowa słowotwórcza są różne (lub co najmniej niepewne), np. Kłodzina (żona Kłody) – u nas ‘kłoda’, Kazan (nazwisko tatarskie) – u nas imiesłów, Katusza (zdrobnienie od Katarzyna) – u nas ‘męka’, Kanar (prawdopodobnie nazwisko pochodzenia niemieckiego) – u nas ‘cukier z Wysp Kanaryjskich’.