• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
    • 1. Materiał słownika
    • 2. Wyrazy obce
    • 3. Imiona własne
    • 4. Errata, kustosze, żywa pagina
    • 5. Cyfry
    • 6. Litery alfabetu
    • 7. Materiał spoza naszego kanonu
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

3. Imiona własne.

W tomie ogólnym uwzględniane są następujące imiona własne:

a. Homonimy.

Homonimy wyrazu pospolitego, tj. takie nazwy, które posiadają zaświadczony w naszym materiale równobrzmiący odpowiednik w funkcji imienia pospolitego, np. Akademija, Głowa, Środa.

b. Nazwy wieloczłonowe.

Nazwy wieloczłonowe, tj. zestawienia i zrosty, których co najmniej jeden człon jest imieniem pospolitym (np. Leszek Czarny, Babimost). Redagujemy je analitycznie pod odpowiednimi hasłami pospolitymi.

c. Neologizmy.

Neologizmy onomastyczne, tj. rzekome nazwy miejscowe, zwykle zawierające jakąś aluzję, często o budowie kalamburu (np. BŁĘDOW od „błąd”, CHŁAŃSKO zamiast „Gdańsk” od „pochłaniać”).

d. Inne n-pr.

Różne nazwy jednostkowe nie będące ani właściwym n-pers, ani n-loc, np. nazwy astronomiczne, tytuły dzieł (z wyjątkiem biblijnych, por. 2.b.aa.) itp. Nie wprowadzamy natomiast nazw herbów i łacińskich personifikacji typu Libertas (o ile oczywiście nie występują u nas obok funkcji pospolitych).

aa. Nazwy astronomiczne.

Uwzględniamy tylko nazwy pierwotnie astronomiczne (np. HYJADY) lub wtórne od imienia pospolitego (np. BABY, PIES), natomiast nie od imienia własnego (np. Herkules).

e. Przymiotniki.

Imiona własne pochodne od przymiotników lub imiesłowów wchodzą do materiału tylko wówczas, gdy mają odmianę przymiotnikową (np. nazwisko Cichy, rzeka Kamienna). Usuwamy więc np. imię Kochan, miasto Kijów. Nazwisk na -ski, -cki (Gorski, Gomicki) nie. uwzględniamy.

aa. Przymiotniki od imion własnych.

Przymiotniki od imion własnych uwzględniamy w odpowiednim haśle wówczas, jeżeli w tymże haśle istnieje użycie pospolite, a obie funkcje występują też w rzeczowniku podstawowym (np. kij i Kij, kijowy i Kijowy).