[zaloguj się]
[pdf]

KLEKTAĆ (8) vb impf

e oraz a jasne.

Fleksja
inf klektać
indicativus
praes
sg
1 klekcę
3 klekce
imperativus
pl
3 niech klekcą, niech klekczą

inf klektać (1). ◊ praes 1 sg klekcę (2). ◊ 3 sg klekce (4). ◊ imp 3 pl niech klekcą a. niech klekczą (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (pięć z niżej notowanych przykładów) ‒ XVIII w.

1. Powodować odgłos uderzając dłonią w dłoń; tu w przen (1):
Zwrot: »rękoma klektać« (1): Rżeki niech rękoma ſpołem klekcżą [plaudent manu] y gory ſie vraduią od oblicżnoſci pańskiey iż przyſzedł ſądzić ziemię. WróbŻołt 97/8.
2. Pleść głupstwa, wiele mówić; blatire, blaterare sermone, fabulari Mącz (7): Blaterare sermone, Klektác/ álbo/ yężykiem prożno mówić. Mącz 25d, 25d.

klektać o kim (1): Fabulor, Powiedam/ Báyę/ Klekcę o kiém. Mącz 113b.

a. Nawiązanie do możliwego znacz. 3.: o bocianie ‘wydawać głos stukając dziobem’ (4):

W porównaniach (4): Gdyż tám niewie co ſámá iáko kácżká klekce. RejWiz 39, 30v; Więc byś go chciał poććiwemi ſłowy álbo hámowáć á co wżdy z nim mowić/ á coż po tym kiedy mu nie rozumieć/ á on klekce iáko bocian RejZwierc 62, 218.

Synonimy: 1. klaskać; 2. bajać, blegotać, klecić, plapać, pleść, szczebietać, świegotać.

Formacja współrdzenna cf KLEKOTAĆ.

Cf KLEKTANIE

MM