Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [BASTARD]

Następne hasło: BASTERKA »

BASTER (6) sb m

baster (4), bastert (2), bastard [Linde]; baster Klon Wor (3); bastert GliczKsiąż; baster : bastert Mącz (1 : 1).

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja

	sg	pl
N	baster, bastert	bastrowie
A		bastry
I		bastertami
L		bastardzie

sg N baster (1), bastert (1). ◊ pl N bastrowie (2). ◊ A bastry (1). ◊ I bastertami (1). ◊ [L bastardzie].

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

1. Dziecko nieprawego łoża, nieślubne, bękart (6)
2. [Gatunek wina, wino nienaturalne, zaprawione, w gorszym gatunku]

1. Dziecko nieprawego łoża, nieślubne, bękart; notus, spurius Mącz [bastardus Łac śr] (6): GliczKsiąż B5; Notus Báſter/ Bękárt/ z kurwy ſyn. Mącz 251b, 411a; Karmią bękárty/ od żon zmamieni mężowie. (Pokrzywnikámi Polak tákie dźiecká zowie) [...] Oycowicowie drobni/ ſpokoyni/ pokorni: Báſtrowie ſą ſzcżęśliwi/ ſwowolni/ vporni. KlonWor 61, 61, 62.

2. [Gatunek wina, wino nienaturalne, zaprawione, w gorszym gatunku: drugdzie ie [pigwy] w ipſimie abo w baſtardzie obwarzaią. Cresc 1549 410 (Linde).]

Synonimy: 1. bebiś, bękart, bęsz, nalezionek, pokrzywnik.